(lat. canale). Calquera condución de auga; cal, caldeira, caldeirón, canal, quenlla.

(de campo= lat. Campu(m). Lugar desarborado no que medran as herbas espontaneamente. SIN. campela, campaza, campeira, campizo, campón, campía, campío.

lat. cavu(m) "oco". 1. Depresión ou valgada profunda. 2. Camiño fondo entre montañas, por onde corre un regato.

(do lat. Planus “plano”). Extensión considerable de terreo chan, sen elevacións. SIN. planicie.

(de corda= lat. Chorda(m). Grupo de montañas enlazadas. SIN. cadea, cordilleira, serra.

(de corgo = lat. Hisp. Corrug(m). 1. Camiño de carro máis fondo có terreo que o rodea. SIN. congostra, corredoira. 2. Zona moi pendente dun camiño ou dun terreo 3. Pequeno curso de auga que vai por unha depresión do terreo, formado pola unión de varios regatos que baixan do monte. Sin. Córrego.

( de correr). 1. Camiño de carro estreito e fondo que discorre entre valados; congostra. 2. Camiño fondo e estreito; quella.