Sinónimos 1

Sinónimos 2

Sinónimos 3

Vida urbana

Cal é cal?

Definicións

Toponimia

Fraseoloxía

Este poema de Ramón Cabanillas describe o estado de abandono no que se encontra unha casa que antano fora o fogar no que vivían os seus seus queridos (Ela...). Sabes un ou varios sinónimos das palabras subliñadas? Saberías definir as que aparecen resaltadas en negriña?

Na casa vella Patín, solaina, alboio… todo se veu a terra! Quedan soio as paredes Alombadas, cubertas polo follaxe espeso das silvas e das edras. N-un esquinal, enriba da lousa da lareira, amostra o forno da boca cuadrada e ferruxenta. No chan, ante a friaxe das orballadas herbas, apodrecen os cangos do tellaván. Na eira, un loureiro velliño desfóllase de pena nas ágoas empozadas e escuras d-unha aberta.

O piorno, destellado, caídal-as madeiras, é un altar no que vive a impoñente tristeza duns dioses esquecidos, sin ceo e sin igrexa. Hai ó pé dun valado, unha fonte que deita pingotas como bágoas, nunha taza de pedra chea de fentos bravos e frores ventureiras. Na xunta dunhas lousas da cornisa desfeita, no que queda máis outo, prendeu unha roseira que, afeita ó señorío, borracha de soberbia, como un pendón guerreiro na punta dunha almena, puxo a groria arumada d-unhas rosas sangrentas.

Ó rededor da casa, o que denantes era coidado labradío, agora é unha toxeira na que rin as homildes chorimas amarelas… ¡Tellado dos amores que te viñeches á terra! ¡Loureiro das espranzas desfollado coas penas! ¡Roseira dos groriosos ensonos que se alexan! ¡Frores deste desterro, chorimas amarelas! ¡Altariño esquecido dende que se foi Ela… tamén dentro da alma teño unha casa vella! Vento Mareiro.

lareira

a vivenda

popular