Saltar navegación

Forzas e aceleración

Escena. Na simulación o alumno pode observar como a aceleración pode descompoñerse en dúas compoñentes, unha tanxente á traxectoria e outra perpendicular á mesma.
Compoñentes intrínsecas da aceleración
Autor: Enric Ripoll (CC BY-SA)

A estas alturas xa sabemos que, cando unha forza actúa constantemente sobre un corpo de masa m, imprime nel unha aceleración:

Forza igual a masa por aceleración

Se estamos a traballar con vectores en coordenadas cartesianas, podemos substituír os símbolos anteriores polas correspondentes compoñentes:

F de x é igual a a de x multiplicada pola masa e F de y é igual a a de y multiplicada pola masa.

Deste modo, podemos descompoñer calquera problema en dúas partes: unha na dirección do eixe das X e outra na dirección do eixe das Y.

É dicir, se estamos a estudar un movemento ao que aplicamos unha forza constante, podemos usar as fórmulas en X e en Y da seguinte maneira:

Posición en X é igual á posición inicial en X máis a velocidade en X polo tempo máis un medio da aceleración en X polo tempo ao cadrado

Posición en Y é igual á posición inicial en Y máis a velocidade en Y polo tempo máis un medio da aceleración en Y polo tempo ao cadrado

Posición en X é igual á posición inicial en X máis a velocidade en X polo tempo máis un medio da aceleración en X polo tempo ao cadrado

A velocidade en Y é igual á velocidade inicial en Y máis a aceleración en Y polo tempo

Pero en moitas ocasións esta descomposición cartesiana é substituída por outro tipo de descomposición cuxas compoñentes son denominadas "Compoñentes intrínsecas da forza" que, loxicamente van a ter asociadas as chamadas compoñentes intrínsecas da aceleración: a aceleración tanxencial e a aceleración centrípeta.