O éntase emprégase dna arquitectura grega clásica na busca da harmonía visual xunto a outros recursos, como a curvatura do entaboamento e da estilóbata.

A colocación do engrosamento no fuste foi variando nas distintas ordes clásicas. Por exemplo, na orde dórica, sitúase a unha terza do fuste (imaxe 1).

O uso do éntase é común en estilos arquitectónicos posteriores que toman como modelo o estilo clásico, como o Románico (imaxe 2) ou o Barroco (imaxe 3).