A natureza morta é un tema moi recorrente para aprendizaxe pictórica: a representación dos volúmes, da luz sobre os diferentes materiais, texturas, a proporción, a profundidade,...

Normalmente forman parte de representacións máis amplas, de cadros de xénero ou de Historia.

É a partir do século XVII cando se convirte nun xénero en sí mesmo (imaxe 1) aínda que seguen aproveitando outros xéneros para introducir naturezas mortas. (imaxe 2). 

Foi abordada en estilos artísticos diversos ata as vangardas do século XIX e a arte contemporánea, empregando diversas técnicas e procedementos  (imaxe 3).