Proxecto Ende
Bóveda de canón
Definición
Bóveda de canón: tipo de bóveda semicilíndrica que posúe unha sección semicircular xerada pola proxección dun arco de medio punto ó longo dun eixo lonxitudinal. Os seus paramentos teñen a forma de medio cilindro e polo tanto asemella o interior dun canón. Tamén chamada de medio canón.
Lectura facilitada
Apoio visual
Explicación
.jpg "(Século IV a.C:) Portas do pazo de Sargón, Museo do Louvre, París")
A bóveda de canón empregánse por vez primeira en Mesopotamia e Exipto.
Os romanos herdan a bóveda de canón dos etruscos e combinan arquitectura arquitrabada ou alintelada con arquitectura abovedada (imaxe 1).
Santa María do Naranco, da arte asturiana, recupera o uso da bóveda de canón no mundo cristián occidental. Emprega arcos de faixa que se corresponden con contrafortes exteriores dando lugar a un sistema de abovedamento e soportes que trascenderá ó Románico.
No interior da Catedral de Santiago obsérvase a influencia deste esquema construtivo asturiano, cunha bóveda de canón de arcos de medio punto peraltados o que permite dar máis altura ós edificios (imaxe 2).
Segundo sexa o arco proxectado así será a bóveda de canón, é dicir, pode ser un arco de medio punto rebaixado ou peraltado, ou apuntado, etc...
Durante o Renacemento e o Barroco as bóvedas soen decorarse con pinturas, mosaicos e relevos e iluminarse con pequenas fiestras chamadas lunetos (imaxe 3).
.jpg "(Arte romana, século II) Anfiteatro romano, \"Les Arenes\", Nimes, Francia")
.1.jpg "(século XII). Nave principal, catedral de Santiago de Compostela.")
.jpg "Maderno, Carlo (século XVII) basílica de Santa Andrea della Valle de Roma.")
.jpg){kind=link}
Licenciado baixo a Licenza Creative Commons Recoñecemento Compartir igual 4.0