Detalle da fachada da catedral de Santa María de Lugo. J.Sánchez Bort, neoclásico. Século XVIII — María Villarino. *Arquitrabe neoclásico da catedral de Lugo* (CC BY-SA)

Definición

Arquitrabe: elemento arquitectónico horizontal paralelo ó chan que define ás estructuras arquitrabadas ou de cubertas planas. Nas ordes arquitectónicas clásicas, é unha parte do entaboamento sobre os capiteis das columnas e no que descansa o friso.

Lectura facilitada

Apoio visual

Explicación

Ordes clásicas, perfil — María Villarino. *Perfil das ordes clásicas* (CC BY-SA)

O arquitrabe, xunto a friso e cornixa, é un elemento do entaboamento nas ordes clásicas.

A arquitectura megalítica era eminentemente arquitrabada (imaxe 1).

Moitos pobos do Mediterráneo empregan esta técnica construtiva, como exipcios ou exeos, que máis tarde pasará ó mundo clásico (imaxe 2). Serán os romanos os que incorporan arcos e bóvedas á estructura alintelada herdada (imaxe 3). Na arquitectura Medieval, Renacentista, Barroca e Neoclásica interprétanse os modelos clásicos.

Tamén se lle pode chamar lintel. Polo tanto, un sinónimo de arquitectura arquitrabada sería arquitectura alintelada.

Monumento funerario prehistórico con cámara alintelada (3800-3300 a.C.) Dolmen do Megalítico "Casola do Foxo" , Maus de Salas, Muiños, Ourense — Fernando Díaz. *Monumento funerario prehistórico con cámara alintelada* (CC BY-SA)

Fachada con estructura alintelada exipcia, (ca. 237 a.C.) Templo de Edfu, Exipto — Fernando Díaz. *Fachada con estructura alintelada exipcia* (CC BY-SA)

Arquitrabe romana de orde corintia con platabandas (Arte romana, século I). Maison Carrée, Nimes, Francia — Fernando Díaz. *Arquitrabe romana de orde corintia con platabandas* (CC BY-SA)