Ilustración que preresenta unha cornixa da capela de San Miguel de Celanova. Arquitectura mozárabe, século X — María Villarino. *Edificio con saínte con canzorro acusado no tellado a modo de cornixa* (CC BY-SA)

Definición

Cornixa: elemento arquitectónico do sistema arquitrabado. É a parte superior e máis saínte do entaboamento. Pode compoñerse de varias molduras.

Lectura facilitada

Apoio visual

Explicación

Ordes clásicas, perfil — María Villarino. *Cornixas nas ordes clásicas* (CC BY-SA)

A cornixa ten como función principal evitar ca auga da choiva incida directamente sobre o muro ou esvarando polo mesmo, ademais de rematar a cuberta do edificio.

Nas ordes clásicas é a parte superior do entaboamento sobre o friso e está composta de varias molduras (imaxe 1). Enmarca os frontóns.

A arquitectura románica e mozárabe tomaron da estrutura clásica e islámica a importancia da cornixa. A cornixa nas edificacións románicas sobresae moito do muro e, ás veces, suxeitase con canzorros decorados con relevos (imaxe 2).

Estilos artísticos posteriores, copiaron e interpretraron os modelos da arquitectura da Grecia clásica (imaxe 3).

Detalle de entaboamento e cornixa do templo "Maison Carrée" de Nimes (Francia). Arte romana, século I a.C. — Fernando Díaz. *Cornixa dun templo romano* (CC BY-NC-SA)

(Século XIII) Igrexa de Santa María, Santa Cruz da Serós, Huesca — Fernando Díaz . *Detalle de cornixa románica con canzorros decorados con animais fantásticos* (CC BY-SA)

Bernini, Gian Lorenzo (1668). Detalle da Columnata, San Pedro do Vaticano — Fernando Díaz. *Cornixa renacentista* (CC BY-SA)