Este fragmento do diálogo Critias de Platón, invítanos a reflexionar sobre os valores fundamentais dunha sociedade e como estes poden contribuír ao seu auxe ou caída. Platón, a través da historia da Atlántida, ofrécenos unha lección atemporal sobre a importancia da virtude, a moderación e a sabedoría na busca da prosperidade e o benestar colectivo.

"Durante numerosas xeracións, en tanto que mantiveron algo do carácter divino da súa orixe, os atlantes seguiron as leis herdadas e honraron o espírito sacro compartido entre eles. As súas mentes estaban aliñadas coa verdade e eran nobremente intencionadas; demostraban temperancia e sabedoría fronte a calquera circunstancia, así como nas súas interaccións recíprocas. Por iso, menosprezando todo o que non fose virtude, consideraban os bens terreais e a riqueza como de pouco valor, e vían o ouro e os luxos materiais máis como unha carga que como verdadeiros beneficios. Non se deixaban seducir polos praceres efémeros, nin renunciaban ao control sobre si mesmos a mercé do destino, evitando así converterse en vítimas das súas paixóns e erros. Eran conscientes de que a virtude e todos os bens derivados dela crecían en harmonía; pero que o afán excesivo por obtelos conducía á súa destrución, levándose consigo a virtude. No tempo en que os atlantes mantiñan este modo de pensar e preservaban o elemento divino dentro deles, lograron gran prosperidade, como se mencionou anteriormente."

Platón, Critias, 120a-121e.