Neera, cuxa historia permanece a través dos séculos grazas a un antigo discurso legal, comezou a súa vida baixo o sol de Tesalia, unha rexión da Grecia continental coñecida polas súas vastas chairas e poderosos cabaleiros. A súa biografía é un testemuño das vicisitudes e da complexidade da vida na Grecia antiga, especialmente para aqueles que, como ela, naceron sen privilexios.

A infancia de Neera estivo marcada por unha traxedia que era común naquela época turbulenta: foi capturada e separada da súa familia nunha idade temprana. A guerra e os conflitos desfiguraban a paisaxe da antiga Grecia e, en consecuencia, desfacían as vidas das persoas máis vulnerables. Neera, aínda nena, foi vendida como escrava, un destino que, por desgraza, non era inusual para moitos nenos e nenas da súa época.

A súa nova vida levouna a Corinto, unha cidade que era unha encrucillada de comercio e cultura, coñecida pola súa riqueza e pola súa vibrante vida social. Pero para Neera, a cidade non ofrecía as súas marabillas tan libremente. Como escrava, a súa existencia estaba restrinxida a servir aos demais, sen esperanza de participar na riqueza cultural e intelectual que facía famosa a Corinto. A pesar das circunstancias adversas, Neera destacou pola súa intelixencia e beleza. A súa determinación e espírito inquebrantable chamaron a atención dos que a rodeaban. Co tempo, e a través da súa intelixencia e habilidade, Neera conseguiu acumular o suficiente para mercar algo que ningún ben pode valorar axeitadamente: a súa liberdade.

Unha vez libre, Neera decidiu converterse nunha figura social coñecida como "hetaira". As hetairas eran moito máis que acompañantes; eran mulleres que, a pesar de non gozar do pleno recoñecemento legal ou social, atopaban formas de influír na sociedade. Eran educadas, agudas e astutas, e a súa compañía era moi valorada polos homes máis poderosos da época. Neera, coa súa nova posición, foi capaz de moverse en círculos que antes lle estaban vedados. Aprendeu a ler e escribir, a tocar música e a participar en conversas intelixentes. A súa casa converteuse nun lugar onde as ideas e as historias circulaban libremente, onde a arte e a filosofía eran tan apreciadas como o viño que se servía.

Cando Neera chegou a Atenas, a cidade era un faro de cultura e democracia, un lugar onde as ideas florecían como as oliveiras nos seus campos. A súa chegada á cidade non foi un final, senón un novo comezo, unha oportunidade para reinventarse nunha sociedade que valoraba a intelixencia tanto como a beleza.

En Atenas, Neera atopou un novo papel como hetaira. Estas mulleres non eran simples acompañantes; eran educadas, cultas e consideradas compañeiras para os máis distinguidos cidadáns atenienses. A súa habilidade para manter conversas intelixentes e a súa presenza en eventos sociais facíanas figuras respectadas en certos círculos da cidade.

Neera, coa súa agudeza e encanto, converteuse nunha figura coñecida na vida social ateniense. A súa casa era un lugar de encontro para filósofos, políticos e artistas, onde se compartían ideas e se debatían os asuntos do día. A súa capacidade para conectar con persoas de todos os ámbitos da vida converteuna nunha persoa influente, unha testemuña da complexidade da sociedade ateniense.

Na súa nova vida en Atenas, Neera atopou non só unha comunidade que apreciaba o seu intelecto e a súa capacidade para o diálogo, senón tamén o amor. A súa relación con Estéfano, un cidadán ateniense, foi un capítulo significativo na súa historia. Estéfano, impresionado pola súa intelixencia e o seu carisma, viuse atraído pola súa personalidade vibrante e pola súa habilidade para navegar pola complexa sociedade ateniense. A pesar de que as leis de Atenas establecían barreiras estritas sobre as relacións entre cidadáns e non cidadáns, Neera e Estéfano atoparon unha forma de estar xuntos. A súa unión, aínda que non recoñecida oficialmente polas ríxidas normas da cidade, era unha mostra de afecto e compromiso mutuo. Viviron xuntos e compartiron un fogar, creando un espazo onde podían expresar o seu amor e dedicación un polo outro. A relación entre Neera e Estéfano tamén se viu reflectida na vida dos seus fillos. Estéfano, desexando o mellor para eles, enfrontouse ás convencións sociais intentando asegurar o seu futuro en Atenas. A súa loita para que os seus fillos fosen recoñecidos como cidadáns atenienses legítimos era unha tarefa ardua, pois as leis da cidade eran inflexibles en canto á cidadanía. 

 A vida de Neera, xa marcada por innumerables reviravoltas e desafíos, atopouse cun novo obstáculo que poñería a proba a súa fortaleza e a súa dignidade: un xuízo que se convertería nun dos máis falados na Atenas clásica. Este proceso non era só unha loita legal, senón tamén unha batalla social que reflectía as tensións e as contradicións da época.

O xuízo comezou cando Apolodoro, un cidadán ateniense, presentou unha acusación contra Neera. A súa alegación era que Neera, xunto con Estéfano, cometera unha serie de infraccións graves contra as leis da cidade. A acusación central era que Neera vivira como se fose a esposa lexítima de Estéfano, a pesar de que as leis atenienses prohibían estritamente o matrimonio entre un cidadán e unha non cidadá. A contenda xudicial desenrolouse no tribunal popular, onde os cidadáns atenienses se reunían para escoitar e xulgar os casos. O proceso era un espectáculo público, onde a retórica e a persuasión xogaban un papel tan importante como os feitos. Neera, obxecto de todas as miradas, atopouse no centro dun drama que decidiría o seu destino e poñería de manifesto as incoherencias da sociedade ateniense. Durante o xuízo, os argumentos de ambas as partes foron intensos e emocionais: os acusadores de Neera intentaron pintala como unha ameaza para a orde social e moral da cidade, mentres que a defensa de Estéfano e Neera centrouse na súa humanidade e no dereito a vivir unha vida con dignidade, independentemente do seu pasado ou orixe.

A defensa argumentou que Neera, a pesar das súas circunstancias, vivira unha vida de contribución á comunidade e que a súa relación con Estéfano era un asunto de amor e compromiso persoal, non un acto de desafío á lei. Ademais, destacaron a hipocrisía dunha sociedade que, mentres se enorgullecía da súa democracia e liberdade, mantíña restricións severas sobre quen podía amar e como podían vivir ese amor. O xuízo de Neera converteuse nun espello que reflectía as tensións entre a lei e a moralidade, entre o público e o privado, e entre a tradición e o cambio.

A súa historia, contada nos tribunais, foi un reflexo das loitas de moitas mulleres na Atenas clásica, que a miúdo se atopaban atrapadas entre as expectativas da sociedade e os seus propios desexos e necesidades. Ao final, o veredicto do xuízo non só determinou o futuro de Neera, senón que tamén deixou unha marca na historia de Atenas. Aínda que os detalles específicos do resultado non se coñecen con certeza, o caso de Neera segue sendo un exemplo poderoso das complexidades das relacións humanas, da xustiza e da sociedade na antiga Grecia.