A literatura polo camiño dos cantares
1.2- Quen fala nos poemas?
Autores e suxeitos líricos
Nalgúns poemas quen expresa os seus sentimentos é a propia autora ou autor. Mais non sempre é así, por iso faremos ben en non identificar autor/a con suxeito lírico. Ademais, hai poemas nos que non fala unha persoa, senón un obxecto, un animal...
As seguintes actividades son para que identifiques o "eu" lírico deses poemas ou cantares.
1
2
3
Quen fala neste cantar?
Eu son mariñeiro da beira do mar
teño unha lanchiña pra ir navegar,
pra ir navegar, pra ir navegar,
eu son mariñeiro da beira do mar.
4
Este é un poema de Rosalía de Castro do seu libro Follas Novas (1880), e pertence ao apartado "As viúvas dos vivos e as viúvas dos mortos".
Tecín soia a miña tea,
sembréi soia o meu nabal,
soia vou por leña ó monte,
soia a vexo arder no lar.
Nin na fonte nin no prado,
así morra coa carrax,
el non há de virme erguer,
el xa non me pousará.
¡Que tristeza! O ventos soa,
canta o grilo ó seu compás...;
ferve o pote..., mais, meu caldo,
soíña te hei de cear.
Cala, rula, os teus arrulos
ganas de morrer me dan;
cala, grilo, que si cantas,
sinto negras soidás.
O meu homiño perdeuse,
ninguén sabe en onde vai...
Anduriña que pasache
con el as ondas do mar;
anduriña, voa, voa,
ven e dime en onde está.
Retroalimentación
Falso
Claro que non. Estes sentimentos de tristeza e soidade non son da propia Rosalía, senón os que ela imaxinou no corazón de moitas mulleres que quedaron soas en Galicia sen saber nada dos seus seres queridos que emigraran cara a América.
5
O poeta Manuel Curros Enríquez escribiu neste poema como coñeceu a morte de seu fillo.
¡Ai!
¿Cómo foi?...- eu topábame fóra
cando as negras vixigas lle deron;
polo aramio súa nai avisóume
i eu vinme correndo.
¡Coitadiño! Sintindo os meus pasos
revolvéu cara a min os seus ollos.
Non me viu…¡ai! Xa os tiña
ceguiños de todo.
Non me acordo que tempo me estiven
sobre o berce de dór debruzado:
sóio sei que me erguín co meu neno
sin vida nos brazos…
Volvoreta de aliñas douradas
que te pousas no berce baleiro,
pois por el me preguntas, xa sabes
qué foi do meu neno.
Retroalimentación
Verdadeiro
Correcto. É un desafogo persoal, un dos poucos poemas intimistas que escribiu este poeta celanovés, que adoitaba empregar a poesía máis como instrumento de denuncia dos males e inxustizas do momento.
Para saberes máis deste autor Manuel Curros Enríquez
A quen se dirixe o poema?
Igual que hai que identificar quen fala no poema, tamén temos que saber a quen se dirixe. De novo pode ser unha persoa, animal, obxecto inanimado...
Practica cos seguintes poemas que che propoñemos.
1
A quen se dirixe o seguinte cantar?
|
|
Río de augas nunca quedas, cantaruxiño Furelos, dille ao mar como se cantan os alalás de Barcelos. |
2
A quen se dirixe o suxeito lírico da seguinte cantiga medieval?
“Ondas do mar de Vigo,
se vistes meu amigo?
E ai Deus!, se verra cedo?
Ondas do mar levado,
se vistes meu amado?
E ai Deus!, se verra cedo?
Se vistes meu amigo,
o por que eu sospiro?
E ai Deus!, se verra cedo?
Se vistes meu amado,
por que ei gran coidado?
E ai Deus!, se verra cedo?”
Martín Códax
Ondas do mare (Martim Codax) - 13th c. Galician-Portuguese cantiga d'amigoQue che gustou máis?
Cal dos poemas ou cantares que liches nos puntos 1.1 e 1.2 che gustou máis?
Xustifica a túa resposta na táboa de actividades (exercicio 1). Para facelo copia a táboa no teu computador. Unha vez que estean feitas todas as actividades propostas deberás enviar esa táboa por correo electrónico ao teu profesor/a.