Saltar navegación

Actividades

Árbore xenealóxica divina

Árbore xenealóxica dos deuses gregos
Árbore xenealóxica dos deuses gregos


Pon á proba os teus coñecementos da familia divina grega, tendo en conta a árbore xenealóxica divina anterior, as historias que contamos nesta e noutras unidades e as fontes fiables que podas atopar:

1. De onde naceu todo segundo a mitoloxía grega?

2. De onde proceden os Xigantes?

3. Investiga o significado de Érebo e Nix. Por que é curioso que o Día (Hemera) descenda deles?

4. Quen son os pais de Zeus?

5. De quen xurdiu a Humanidade?

6. Que versións se contan sobre o nacemento de Afrodita?

7. Ves algún aspecto en común da descendencia de Hermes e Afrodita

8. Investiga cales eran as 9 musas fillas de Mnemosine.

9. Por que aparecen dous Eros na arbre?

10. A pesares de ter fillos con Ares, quen era o verdadeiro marido de Afrodita?

Os filósofos presocráticos

Le o parágrafo seguinte e escribe as palabras que faltan.

Entre os séculos e a. C., os gregos comezaron a preguntarse pola natureza do mundo, o universo e o sentido da vida. Os seus estudos desenvolvéronse por amor á sabedoría. Acuñaron unha palabra para describir eses estudos: filosofía (unha combinación de dúas palabras gregas: philo, que significa " ", e sophia, que significa " "). Os filósofos do século VI a. C. foron chamados presocráticos porque viviron antes que o máis grande dos filósofos gregos, Sócrates. A diferenza da maioría dos filósofos modernos (e máis ben dos científicos actuais), os presocráticos dedicábanse ao estudo científico da . Mentres que os científicos doutras partes do mundo antigo describían a astronomía en termos sobrenaturais, os presocráticos eliminaron o papel do mundo espiritual para explicar por que as estrelas e os planetas móvense no ceo nocturno. Tales estudos permitiron aos filósofos científicos presocráticos, como (c. 625- 545 a. C.), predicir unha eclipse solar no ano 585 a. C. O máis importante para estes filósofos-científicos era a cuestión de como encaixaban todas as partes da natureza. Crían que todo estaba feito dunha substancia principal subxacente. Tales, por exemplo, cría que todo contiña . Outros pensaban que a substancia fundamental do universo era o ou o . E outros sospeitaban que había algo máis pequeno e básico que iso. Un filósofo que desenvolveu unha teoría sobre este tema foi Anaxágoras (c. 500- 428 a. C.). Ensinou en Atenas, aínda que era de Mileto. Cría que o mundo físico, todo o existente, desde as rocas ata os planetas e os seres humanos estaba feito de combinacións do mesmo material. Anaxágoras describiu esta substancia primaria como diminutas " " que poden unirse de infinitas maneiras para crear diferentes resultados. [...]

Habilitar JavaScript

Carreira política en Roma

 Este pequeno texto que segue está sacado dun libro de consellos para candidatos a cargos públicos, de mediados do século I a.C.

Dirixirse ao pobo require dirixirse a el polo seu nome, adulación, presenza constante, caridade, boa reputación e a impresión de ser un político capaz. 

1. Crees que o consello que se da é válido para os políticos candidatos de hoxe?

2. Explica a orixe da palabra "candidato".

3. Imaxina que es un mozo romano no século I a. C. Tamén che gustaría facer carreira política como Marcus? Razoa a túa resposta.

Presaxios, soños e virxes...

Os seguintes textos son exemplos das crenzas romanas na participación cotidiana dos deuses nos asuntos humanos. Pescuda se hoxe en día perviven este tipo de crenzas o outras semellantes que chamamos supersticións. Expón na clase as túas conclusións.

1. Presaxios antes da batalla de Filipos

Estos acontecementos foron presaxios que, según se dixo, producíronse antes da batalla de Filipos (42 a. C.), librada entre Marco Antonio e Octavio Augusto contra Casio e Bruto, os asasinos de César. 

1. Cambios no tamaño do sol, ás veces moi pequeno, outras veces xigantesco; unha vez visto de noite

2. Raios aleatorios

3. Granizo e choiva

4. Sons de batallas inexistentes, escoitados pola noite

5. Un can que arrastra un can morto ata o templo de Ceres e entérrao alí

6. Nacemento milagroso: un neno con dez dedos en cada man

7. Nacemento milagroso: unha mula que pariu unha especie de híbrido metade cabalo e metade mula

8. Carro cerimonial de Minerva esnaquizado espontaneamente por unha forza descoñecida

9. Ríos que flúen cara atrás

10. Enxames de abellas no campamento de Casio

11. Durante unha cerimonia de purificación, un asistente colocou unha grilanda cara atrás na cabeza de Casio

12. Durante unha procesión de soldados, un dos participantes, un neno pequeno, tropezou e caeu

13. Voitres que chiaban rodearon o campamento de Casio

2. Os soños de Augusto

O emperador Augusto (que gobernou no 27 a. C.-14 d. C.) beneficiouse de dous soños favorables:

No primeiro, un tesalio soñou que o asasinado Xulio César ordenoulle que se presentase ante Augusto e lle disexe que debía levar algo que el (Xulio) levara en vida. Así que Octavio Augusto colocouse un dos aneis de Xulio no dedo e levouno a miúdo despois da batalla de Filipos.

No segundo, o médico de Augusto soñou que Minerva lle dicía que insistise en que Augusto estivese presente persoalmente na fronte de batalla, aínda que Augusto estaba bastante enfermo nese momento. Pero seguiu o consello e sobreviviu á batalla.

3. A virxe vestal

A Virxe vestal Tuccia (que se cre que viviu no século III a.C.) foi acusada de falta de castidade por un acusador sen nome. Cando chegou o momento de responder as acusacións, Tuccia dixo que ela mesma demostraría a verdade, non con palabras, senón de esta forma: despois de obter a aprobación do Senado, dirixiuse ao río Tíber. Toda a cidadanía de Roma acompañouna. Cando chegou á beira do río, mergullou un colador na auga, encheuno e levouno de volta ao foro. Non se filtrou nin unha pinga. Demostrada así a súa inocencia, a ira do tribunal e da multitude dirixiuse cara ao seu acusador. Pero este xa fuxira da escena e nunca se atopou rastro del.

Maldicións

Unha maldición na antiga Roma era básicamente moi parecida ás maldicións modernas: un desexo verbal ou escrito de que o mal caese sobre a persoa á que se dirixe a maldición. Conservouse un gran número de versións escritas, moi elaboradas e ás veces de longa extensión, chamadas tabellae defixionis. O seguinte exemplo está datado a mediados do século I a.C:

Oh esposa de Plutón, boa e bela Proserpina... rógoche que arranques a Plotius a saúde, o corpo, a complexión, a forza, as facultades. Entrégao a Plutón, o teu marido. Que non poida evitalo coas súas artimañas. Entrega a ese home ao cuarto día, ao terceiro día, á febre de todos os días. Que loiten e se peléxen con el, o superen e atafeguen sen cesar ata arrincarlle a vida. Así que o entrego como vítima a ti, Proserpina, a menos que, oh Proserpina, a menos que deba chamarche Deusa do Mundo Inferior.

Envía, rógoche, a alguén que chame ao can de tres cabezas coa petición de que lle arrinque o corazón a Plotius. Promete a Cérbero que lle darás tres ofrendas -dátiles, higos secos e un porco negro- se cumpre a súa tarefa antes do mes de marzo. Todo isto, Proserpina, dareicho cando me teñas feito dono do meu desexo. Douche a cabeza de Plotius, escravo de Avonia. Oh Proserpina, douche a fronte de Plotius. Proserpina, douche as cellas de Plotius. Proserpina, douche as pálpebras de Plotius. Proserpina, douche as pupilas de Plotius. Proserpina, douche as fosas nasais, os beizos, as orellas, o nariz e a lingua e os dentes de Plotius para que non poida pronunciar o que lle doe; o pescozo, os ombreiros, os brazos, os dedos, para que non poida axudarse a si mesmo; o peito, o fígado, o corazón, os pulmóns, para que non poida sentir o que lle doe; o abdome, o ventre, o embigo, os costados, para que non poida durmir; os omóplatos, para que non poida durmir ben; a parte sacra, para que non poida facer auga; as nádegas, as coxas, as pernas, as canelas, os pés, os nocellos, as plantas dos pés, os dedos dos pés, as uñas, para que non poida valerse en por si.

[...] Maldito sexa! Maldito sexa! Maldito sexa! Entrégao, entrégao, para que non poida ser, ver e contemplar ningún mes máis.

( CIL 1.2520)

1. A que divinidade se lle pide o cumprimento da maldición?

2. Quen era Cérbero?

3. En que consiste a maldición que se pide cumprir?

3. Que ofrece o/a maledicente a cambio de que se cumpra a maldición?

4. Por que crees que menciona todas esas partes do corpo?

 

As forzas creadoras do Universo

Duración:
2 h,
Agrupamento:
Tres ou catro participantes

En grupos de tres ou catro participantes, escollede unha divinidade que apareza na arbre en calquer tono de azul e expoñede en forma de presentación dixital os datos mais salientables desta, incluindo os seus proxenitores, descendencia e feitos ou atributos máis destacados. Buscade tamén algunha representación artística sobre o tema.

Feito con eXeLearning (Nova ventá)