Atenea, ou Espazos (1):JXUwMDE1JXUwMDI0JXUwMDA3JXUwMDBiJXUwMDE3JXUwMDA0JXUwMDE3 para os romanos, era a deusa grega da sabedoría e a guerra, máis concretamente da guerra estratéxica. Atenea é un caso peculiar. O seu pai era Espazos (2):JXUwMDAyJXUwMDNmJXUwMDEwJXUwMDA2 e a súa nai a ninfa Espazos (3):JXUwMDE1JXUwMDI4JXUwMDExJXUwMDFkJXUwMDFh . Con todo, de maneira estraña, Metis non a deu a luz. O mito di que Zeus escoitou unha profecía de que o fillo de Metis gobernaría o ceo. Sendo el mesmo o gobernante do ceo, Zeus non podía permitir que isto sucedese. Así que se tragou a Metis. Tempo despois, Zeus comezou a sufrir unha dor de cabeza que foi empeorando ata facerse insufrible. Espazos (4):JXUwMDEwJXUwMDJkJXUwMDAzJXUwMDAzJXUwMDE2JXUwMDA3JXUwMDFi , o deus grego do lume e a ferrería, decidiu axudar ao seu pai. Entón tomou unha machada e abriu a cabeza de Zeus. Da cabeza xurdiu Atenea, non como un neno, senón como unha muller adulta con armadura e empuñando as súas armas, a lanza e o escudo. 

A diferenza de Atenea, Poseidón (ou Espazos (1):JXUwMDE2JXUwMDJiJXUwMDE1JXUwMDA0JXUwMDAxJXUwMDFiJXUwMDAx para os romanos) era un irmán de Espazos (2):JXUwMDAyJXUwMDNmJXUwMDEwJXUwMDA2 , descendente de Espazos (3):JXUwMDFiJXUwMDMxJXUwMDFkJXUwMDAxJXUwMDAxJXUwMDFj e Rea, que eran o rei e a raíña dos deuses antes da chegada dos 12 olímpicos. Cando Cronos devorou aos seus fillos, Poseidón foi liberado polo seu irmán Espazos (4):JXUwMDAyJXUwMDNmJXUwMDEwJXUwMDA2 . Ao derrotar a Cronos e aos Titáns, Zeus dividiu os tres reinos do ceo, o mar e o inframundo entre el e os seus dous irmáns, Poseidón e Espazos (5):JXUwMDEwJXUwMDI5JXUwMDA1JXUwMDAxJXUwMDE2 . Espazos (6):JXUwMDAyJXUwMDNmJXUwMDEwJXUwMDA2 quedou co mellor dos tres, o ceo, Espazos (7):JXUwMDA4JXUwMDNmJXUwMDFjJXUwMDE2JXUwMDBjJXUwMDBkJXUwMDk3JXUwMDlk co océano e Espazos (8):JXUwMDEwJXUwMDI5JXUwMDA1JXUwMDAxJXUwMDE2 coa peor repartición, o Inframundo, ou inferno, tamén chamado Hades. Como tal, Poseidón era visto como un igual de Zeus, cun reino propio, aínda que de menor importancia. O deus gobernaba o seu reino xunto á súa esposa Espazos (9):JXUwMDE5JXUwMDJmJXUwMDA4JXUwMDhiJXUwMDk5JXUwMDA2JXUwMDFiJXUwMDFkJXUwMDEx e coa compañía das ninfas do mar, as Nereidas e os Tritóns, que eran criaturas metade home e metade peixe.

Poseidón era un dos deuses gregos máis venerados, o que ten sentido para un pobo que depende do mar para viaxar e comerciar tanto como os gregos. Outro aspecto esencial de Poseidón era o seu poder para sacudir a terra. Do mesmo xeito que Zeus era visto como a fonte dos tronos, Poseidón era visto como a fonte dos Espazos (10):JXUwMDJjJXUwMDExJXUwMDE3JXUwMDAwJXUwMDE3JXUwMDA4JXUwMDAyJXUwMDFiJXUwMDFiJXUw MDFj , un fenómeno extremadamente común e catastrófico no Mediterráneo oriental. Ademais, era o deus dos cabalos. Poseidón tamén parece ser anterior aos demais deuses gregos. O seu culto está presente desde finais da Idade de Bronce e os micénicos. Os seus principais símbolos eran o Espazos (11):JXUwMDJjJXUwMDA2JXUwMDFiJXUwMDBkJXUwMDAxJXUwMDBiJXUwMDFhJXUwMDEx , o cabalo, o golfiño e o touro.

Atenas é a cidade máis destacada na historia de Grecia. Comezouse a construír arredor do século Espazos (1):JXUwMDBlJXUwMDFmJXUwMDAwJXUwMDAw a. C., a partires dunha antiga aldea, tendo como centro principal un outeiro que lles servía de defensa para cando fosen atacados. Arredor da cidade estaba unha terra cha, chamada Espazos (2):JXUwMDk5JXUwMGI1JXUwMDFkJXUwMDBhJXUwMDAy , de onde obtiñan trigo e pastoreaban gando, sobre todo Espazos (3):JXUwMDM3JXUwMDE5JXUwMDEzJXUwMDA5JXUwMDAwJXUwMDBkJXUwMDEy . Cerca estaba tamén as minas de Espazos (4):JXUwMDI4JXUwMDAyJXUwMDEzJXUwMDE1JXUwMDE1 do Laurión, que lles permitían dispor de cartos para a construción de obras públicas e barcos de guerra. O sistema político que eles inventaron, a Espazos (5):JXUwMDNjJXUwMDAxJXUwMDA4JXUwMDAyJXUwMDBjJXUwMDExJXUwMDEzJXUwMDAyJXUwMDBhJXUw MDA4 , facilitaba ademais a participación de todos os cidadáns nos asuntos públicos. Atenas foi desenvolvéndose ata converterse na cabeza dun imperio que dominaba o mediterráneo, vencendo incluso á maior potencia militar da súa época, o imperio Espazos (6):JXUwMDI4JXUwMDE1JXUwMDE3JXUwMDAxJXUwMDEy .

Espazos (7):JXUwMDFkJXUwMDM2JXUwMDAzJXUwMDExJXUwMDEzJXUwMDA2JXUwMDE1 era tamén outra das poderosas cidades-estado da antiga Grecia e foi ao longo do tempo rival de Atenas e era famosa polo poder do seu exército e a valentía dos seus soldados. Todos os varóns espartanos tiñan que servir no exército sen excepción, e mesmo eran educados para iso practicamente dende o mesmo nacemento. Exemplo deste carácter guerreiro foi a batalla das Espazos (8):JXUwMDBjJXUwMDMxJXUwMDE3JXUwMDFmJXUwMDllJXUwMDgzJXUwMDE5JXUwMDA1JXUwMDBkJXUw MDEy , onde se di que un destacamento de Espazos (9):JXUwMDZiJXUwMDAzJXUwMDAw espartanos foi quen de deter ao exército persa, composto de máis de 100000 soldados, durante varios días. Sen embargo, ao dedicar todos os esforzos á excelencia militar, Esparta só destacou neste campo, sen aportar ao campo da cultura e das artes humanas, a diferencia de Atenas e de outras cidades gregas.

Corinto foi outra das grandes polis gregas e rival tamén de Atenas e Esparta. Aínda que menos coñecida que estas dúas, tivo un papel importante no comercio mediterráneo e destaca o seu papel na colonización da chamada Magna Grecia (ver sección seguinte), sobre todo Espazos (10):JXUwMDBiJXUwMDNhJXUwMDBhJXUwMDBhJXUwMDA1JXUwMDA1JXUwMDA4 e o seu porto .

As cidades de Argos e Tebas eran das máis poderosas e antigas de Grecia e mesmo aparecen nas lendas gregas máis antigas. O exército tebano foi quen de derrotar aos espartanos nas batallas de Leuctra e Mantinea e acabar co seu dominio.

Espazos (11):JXUwMDE3JXUwMDIzJXUwMDA1JXUwMDA0JXUwMDFkJXUwMDE5JXUwMDA4 albergaba un santuario a Zeus (Zeus olímpico) e alí no seu honor celebrábanse cada catro anos os xogos olímpicos. Estes xogos chamábanse tamén Espazos (12):JXUwMDI4JXUwMDExJXUwMDBmJXUwMDA2JXUwMDBkJXUwMDA5JXUwMDg1JXUwMDg3JXUwMDA3JXUw MDBhJXUwMDBjJXUwMDFj (de toda Grecia) . No santuario os gregos podían desfrutar dunha das sete marabillas do mundo antigo: a estatua de Zeus, cunha altura de 12 metros.

Aínda que non era propiamente unha cidade-estado, non podemos esquecernos do Reino de Macedonia, que dende finais do século IV a.C. ata a morte de Alexandro Magno xogou un importante papel na historia grega.