2.1 Características da lingua oral (aspectos teóricos)

Na lingua oral a canle de comunicación é auditiva. O receptor (a persoa que nos escoita) percibe o texto co oído.
Na lingua oral a comunicación prodúcese de maneira case inmediata, xa que tanto o emisor (quen produce a mensaxe) coma o receptor están presentes.
A lingua oral é momentánea, isto quere dicir que a mensaxe que nós producimos e que outro ou outros escoitan ten a duración limitada a ese momento preciso de comunicación.
A lingua oral está fortemente apoiada na entoación (interrogativa, exclamativa…) e nos xestos corporais dos falantes que transmiten moita información (sorpresa, dúbida, ironía, etc).
Na lingua oral o normal é que interactúen emisor e receptor (fala un, fala outro, interrómpense, quítanse a palabra, un acaba a frase que empezou o outro, etc.). Todo isto vai construíndo e modificando a mensaxe no propio momento en que se produce.
A lingua oral é máis espontánea e menos coidada, abundan nela as repeticións, as frases inacabadas, as frases feitas, os monosílabos, as onomatopeas, as palabras malsoantes, etc. Ademais, as súas estruturas son máis sinxelas.