2.3.2 Entrevista a Teresa Moure

Teresa Moure: A globalización traerá empobrecemento cultural e lingüístico sen retorno

Manuel Villar - SANTIAGO DE COMPOSTELA - 15-06-2009

Teresa Moure (Monforte, 1969) é narradora, dramaturga e ensaista. E moito máis. Activista contra a homoxeneización cultural e do movemento contra a globalización...

Teresa Moure vai por libre nunha vida que escapa de marcas e etiquetas; esa procura constante da liberdade non é meditada, nin forzada; é tan natural coma a súa ansia por comunicar. Licenciada en Filoloxía na Universidade de Santiago de Compostela, douorouse en Lingüística Xeral cunha tese na que investigaba a indefinición das fronteiras nas categorías lingüísticas. Das bancadas pasou ao estrado e exerce a docencia nas facultades de Filoloxía e Filosofía. Alumnos seus din que é unha profesora diferente, que achega algo que outros non ofrecen. Hai conexión e reciprocidade; para Teresa Moure, os seus alumnos son ‘un grupo de seres alucinantes, que teiman en facer de min un ser que ame a linguaxe’. […].

Nun texto autobiográfico asegura que non lle gusta mirar cara a atrás porque non sempre se recoñece no que foi pasando na súa vida. Por que? Non ten pinta de ser das persoas que se arrepintan.

— Todas as persoas arrastramos as cicatrices da existencia. Cando me instaron a escribir unha autobiografía non puiden deixar de pensar nos espazos irrecuperábeis dos que xa non están, do que non volverá ser... Por suposto que hai algo de arrepentimento... E de morriña.

Oque máis lle gusta, segundo di, é poñer o mundo patas arriba. Cando foi a última vez que o fixo (o de poñer o mundo patas arriba)? De onde lle vén esa vocación de rebeldía?

— A frase, fóra de contexto, soa grandilocuente. En realidade, eu síntoa dun xeito máis humilde. Entre todos, colectivamente, poñemos o mundo patas arriba cada vez que revisamos as nosas rutinas, cando nos negamos a aceptar convencións opresoras, por minúsculas que sexan, na nosa vida diaria. A rebeldía nace do pensamento; noutro caso sería pura arroutada. Neste momento histórico sermos rebeldes é resultado da identificación cos oprimidos, que son lexión.

Atopa na creación literaria a mellor canle para expresar o seu pensamento alternativo?

— Cando menos nesta tempada da miña vida está a ser unha das canles máis efectivas. Non sei se a mellor mais, desde logo, non a única. Tamén me expreso moi profundamente nas aulas, por exemplo. […]

Escribir... e recoller premios. Ten un estilo complexo pero que goza do apoio de crítica e público. Cal é o motivo polo que, baixo o seu punto de vista, hai tan boa conexión cos lectores e lectoras?

— Xa lle dixen antes que non comento a miña obra. O meu cometido é escribila; os demais están en mellor disposición para a comentar. […]

En Galicia, creouse un problema onde non existía en materia lingüística?

— Non se creou porque xa estaba. Non é unha novidade a existencia de conflito lingüístico. O problema radica en que, tal é como se está a xestionar politicamente, se está abrindo unha fenda que secciona a nosa sociedade en dous grupos irreconciliábeis, o cal xa é desestruturador.

Está en perigo o galego?

— Está. Coas tendencias xerais que se dan no mundo da globalización capitalista, o galego precisa unha política de protección e promoción que é todo o contrario do que se está a propor desde o actual goberno, onde se intenta presentar o tempo dedicado a perfeccionar o coñecemento do noso idioma nacional como unha pexa que impedise abrir a mente ao universo. Están a dicir que a nosa cultura limita... Ningunha cultura limita porque non existen os nativos da internacionalidade: ao contrario, só recoñecéndonos como galegos e galegas poderemos ser universais.

Que lle parece que a Xunta estude a posibilidade de separar os rapaces en función do idioma?

— Un proxecto abominábel, que demostra unha absoluta ignorancia en materia lingüística mais tamén en habilidades sociais, de creación de redes e solución de conflitos.

Extraído da edición dixital de Atlántico Diario, http://www.atlantico.net/noticia.php?id=80838)