As civilizacións que imos estudar nesta unidade desenvolvéronse na época da Historia que corresponde á Idade Antiga. A Idade Antiga comeza despois da Prehistoria e nace cando o ser humano inventou a escritura, preto do 3500 a. C. Foi precisamente en Mesopotamia onde se escribiron os primeiros textos da Humanidade empregando a escritura cuneiforme. 

Mesopotamia é un termo que vén do grego e que significa "terra entre dous ríos". Estes ríos son o Tigris e o Éufrates, que cruzan Oriente Medio e desembocan no Golfo Pérsico. A zona entre os dous ríos é moi fértil, mentres que as zonas limítrofes teñen un clima practicamente desértico. Foi gracias á presenza destas dúas fontes de auga que aquí se desenvolveron grandes civilizacións: a sumeria, a asiria e a babilónica.

O modelo político sumerio era o de cidades-estado: grandes cidades independentes que eran importantes centros de comercio. O goberno recaía sobre un "ennsi", que era unha figura de liderado relixioso e militar, con apoio da nobreza e do ámbito sacerdotal. Noutros casos podía haber un rei e unha raíña, pero o principal é que o poder político e o relixioso sempre ían unidos. Unha das principais cidades foi Ur, onde se construíu un inmenso zigurat do que aínda quedan restos.

Os asirios procedían da cidade-estado de Assur. Foron conquistados no 1760 a.C.polo emperador babilónico Hammurabi , que pasou á Historia polo seu código de leis, onde a base é a do "ollo por ollo, dente por dente"; é dicir, búscase un castigo proporcional ao crime cometido. Coñecemos este conxunto de leis grazas á grande estela onde se escribiron e que se situaba no centro da cidade para que todo o mundo as vira. 

Oíches falar algunha vez das sete marabillas do mundo antigo? Trátase de sete monumentos que foron considerados como verdadeiras obras mestras da construción e que se levantaron na Idade Antiga. Un destes monumentos eran os xardíns colgantes de Babilonia.

Babilonia era unha cidade de Mesopotamia e, posteriormente, foi a capital do reino babilónico (de aí o nome). En Babilonia había numerosos monumentos e grandes construcións: un cigurat, como en Ur, unhas importantes murallas, templos... pero a verdadeira marabilla eran os seus xardíns colgantes. Hoxe é habitual ver xardíns verticais e as persoas arquitectas modernos incorporan estes elementos nas fachadas dos edificios para facelos máis sostibles ou simplemente como decoración, pero hai 4000 anos xa existían estes xardíns.

Como xa comentamos, o clima de Mesopotamia é desértico, polo que construír uns xardíns era unha tarefa difícil. Para conseguilo, en Babilonia tiveron que facer unha verdadeira obra de enxeñaría e deseñar un sistema de regadío que permitira manter semellante obra. Ademais, os xardíns non estaban no chan, senón que se construíron sobre unha estrutura parecida a un cigurat! Facer esa obra cos recursos e as técnicas de hai case 4000 anos non era nada doado!