Definición:
Planta propia dos terreos anegados. Coas súas fibras, no antigo Exipto facíanse láminas tecidas que servían para escribir e debuxar sobre elas.
Exemplo:
Algúns dos textos máis antigos conservados veñen de bibliotecas exipcias e están escritos sobre papiro.
Definición:
Cada un dos signos da escritura exipcia co que se representa unha idea.
Exemplo:
A tumba do faraón tiña xeroglíficos nas paredes.
A escritura do antigo Exipto coñécese como escritura xeroglífica. Igual que en Mesopotamia, empregaba pictogramas: signos e debuxos que representan ideas. Representábase en pedra, muros ou papiros, e as persoas encargadas de facelo eran os escribas.
A escritura xeroglífica non se descifrou ata o século XIX, cando o exiptólogo francés Jean-François Champollion descubriu a Pedra Rosetta: un fragmento de rocha co mesmo texto en escritura xeroglífica, demótica e grego antigo.
A escritura de Exipto.
A escritura de Exipto chámase xeroglífica.
Usaban pictogramas (debuxos que representan ideas) como en Mesopotamia.
Escribían en pedra, muros ou papiros, e os escribas eran os encargados de facelo.
Descubrimento dos xeroglíficos.
A escritura xeroglífica non se descifrou ata o século XIX.
Foi cando o exiptólogo francés Jean-François Champollion descubriu a Pedra Rosetta,
unha rocha que tiña o mesmo texto en xeroglífico, demótico e grego antigo.
Xeroglíficos: a escritura máis enigmática
A escritura xeroglífica emprega pictogramas que poden corresponder coas letras do noso alfabeto, como ves na seguinte imaxe.
Coa axuda desta guía, escribe o teu nome en signos xeroglíficos.
No antigo Exipto a ciencia tiña un gran prestixio. Desenvolveron as matemáticas e a astronomía, elaborando calendarios baseados na observación do firmamento. Na medicina eran frecuentes as operacións cirúrxicas, e aplicaban métodos de curación para diferentes doenzas.
No antigo Exipto, a ciencia tiña moito prestixio.
Desenvolveron as matemáticas e a astronomía,
creando calendarios baseados na observación do firmamento.
Na medicina, facían operacións cirúrxicas e usaban métodos para curar diferentes doenzas.
A arte en Exipto estaba ao servizo dos faraóns e da relixión. A continuación aprenderedes os principais aspectos sobre a arquitectura exipcia.
Era unha arquitectura monumental, pensada para a eternidade. Por iso empregaba materiais duradeiros como a pedra. Usaba tamén columnas e teitos planos. Os edificios máis destacados eran de tipo relixioso: as tumbas e os templos.
Son as construcións funerarias máis antigas, que semellan unha pirámide truncada sen o remate superior. O espazo de enterramento situábase nunha cámara baixo terra.
Eran o lugar de enterramento do faraón e a familia real. Chegaron a ter unha complicada rede de corredores e pasadizos para evitar os saqueos de tumbas. As pirámides máis célebres e monumentais son as dos faraóns Keops, Kefrén e Micerino.
Para saber máis:
As pirámides de Guiza construironse para durar una eternidade, pero cómo?
Enterramentos escavados na rocha, como o dedicado á raíña Hatshepsut.
Estaban dedicados a un deus ou a unha deusa. Adoitaban ter sempre unha entrada monumental, seguida dun ou varios patios con columnas (sala hipóstila). Ao fondo situábase o santuario coa estatua da divindade.
A arquitectura en Exipto era monumental e pensada para a eternidade.
Usaban materiais duradeiros, como a pedra, e tamén columnas e teitos planos.
Os edificios máis importantes eran de tipo relixioso, como tumbas e templos.
Tumbas:
Mastabas.
As mastabas son as construcións funerarias máis antigas.
Semellan unha pirámide sen o remate superior.
O enterramento facíase nunha cámara baixo terra.
Pirámides.
As pirámides eran as tumbas dos faraóns e a familia real.
Tiveron unha rede de corredores e pasadizos para evitar os saqueos.
As pirámides máis célebres son as de Keops, Kefrén e Micerino.
Hipoxeos.
Son enterramentos feitos na rocha, como o da raíña Hatshepsut.
Estes enterramentos estaban escavados na rocha e eran moi duradeiros.
Templos:
Os templos en Exipto estaban dedicados aos deuses.
Tiñan unha grande entrada, patios con columnas e no fondo había un santuario con a estatua do deus ou da deusa.
Estes templos simbolizaban a relación entre os humanos e os deuses.
En escultura realizáronse estatuas e relevos, case sempre en pedra. Adoitaban representar o faraón e a divindades, de forma idealizada e nunha pose frontal e ríxida.
A pintura decoraba os muros de templos e tumbas. As cores eran planas e as figuras ríxidas, con pouco realismo ou expresividade. Era habitual a lei da frontalidade: pernas e cabeza dispóñense de perfil, mentres o torso e os ollos vense de fronte.
Escultura:
Estatuas e relevos en pedra.
Representaban o faraón e divindades.
Pose idealizada, frontal e ríxida.
Pintura:
Decoración de templos e tumbas.
Cores planas, pouca expresividade.
Lei da frontalidade:
Perna e cabeza de perfil.
Torso e ollos de fronte.
Entra na seguinte ligazón para explorar o templo de Abu Simbel en 3D e responde ás preguntas:
Para elaborar a actividade podes axudarte dunha presentación de imaxes.
Podes resolver as mesmas preguntas explorando tamén a Tumba de Ti, no Cairo:
Licenciado baixo a Licenza Creative Commons Atribución Non-comercial Compartir igual 4.0