2.6.2 Aplicacións da enxeñaría xenética na agricultura: plantas transxénicas

Unha planta transxénica é aquela á que se lle introduciu un xene procedente doutro organismo e que, logo de incorporado ao seu xenoma, modifica as súas características. Deste xeito, as plantas transformadas presentan características como, por exemplo:

• Resistencia a parasitos ou a depredadores, introducíndolles xenes que producen toxinas, como no caso do millo, e as eirugas e escaravellos.
• Resistencia a herbicidas: a soia, o algodón e o millo resisten as altas concentracións de herbicidas que se botan nos campos para erradicar malas herbas.
• Crecemento máis rápido ou adaptación a condicións ambientais adversas.

Segundo se identifiquen novos xenes, as plantas transxénicas poderán ser máis resistentes ao frío e á seca, ou tolerar solos salinos ou altamente contaminados. Mesmo se lles podería introducir xenes humanos, o que permitirá obter determinadas proteínas humanas de uso farmacolóxico.

Porén, existen activos detractores desta técnica que salientan osriscos para o medio e para a saúde das persoas, relacionados co descoñecemento das súas consecuencias:

• Perda de biodiversidade: as plantas transxénicas poden invadir ecosistemas naturais e desprazar as plantas autóctonas.
• “Salto” de xeito accidental dos xenes transferidos a outras especies silvestres: poderían aparecer malas herbas resistentes a herbicidas ou bacterias patóxenas resistentes aos antibióticos.
• Efectos prexudiciais para a saúde, como problemas alérxicos.
• Repercusións socioeconómicas globais cara aos pequenos labregos.