2.2 - Climas da península Ibérica

A maior parte da península é unha alta meseta rodeada de elevadas montañas, que a illan das influencias mariñas e provocan grande oscilación térmica e sequidade, típicas do clima interior.

No inverno, por mor das baixísimas temperaturas, fórmanse zonas anticiclónicas que orixinan ventos fríos e secos. No verán as altas temperaturas do interior crean áreas de baixas presións e ventos húmidos e cálidos que corren desde a periferia ao interior.

O clima das zonas costeiras cantábrica e atlántica é húmido e de temperaturas suaves, dulcificado pola corrente do Golfo.

A costa mediterránea, bañada por un mar máis cálido có océano Atlántico e sometida á influencia dos calorosos ventos procedentes de África, ten veráns calorosos e secos e invernos suaves e relativamente chuviosos.

Ademais dos factores xeográficos, o elemento meteorolóxico que máis inflúe nos cambios de tempo na península Ibérica é a rotación sobre ela das distintas masas de aire: o anticiclón dos Azores e as borrascas atlánticas ao norte do mesmo, o anticiclón invernal de Centroeuropa, o anticiclón do norte de África e as borrascas mediterráneas.

Climas da península Ibérica. As tres Iberias.	Dirección predominante dos ventos. A maior ou menor cantidade de precipitacións anuais inflúe na división climática peninsular.

Precipitacións medias anuais.	Amplitude térmica (ºC). Amplitude térmica é a diferenza entre as temperaturas máximas e as mínimas.