Non todos os cómics teñen o mesmo estilo de debuxo. Algunhas historietas intentan representar os personaxes de forma máis realista, mentres que outras usan formas máis simples e esenciais. A isto chamámoslle niveis de iconicidade.

Imaxinade unha escala que vai desde a representación máis esquemática ou simbólica ata a máis realista:

Cada estilo ten as súas vantaxes: os debuxos realistas poden transmitir emocións máis sutís e complexas, mentres que os esquemáticos permiten centrarse na historia e na acción sen distracción.

A continuación, podedes ver algúns exemplos de personaxes de cómic con diferentes estilos e niveis de iconicidade:

A cara dun personaxe é fundamental para que entendamos o que está a sentir. As expresións faciais comunican emocións dun xeito rápido e claro, mesmo sen palabras. Un mesmo xesto pode amosar distintas emocións segundo o contexto da viñeta.

Nos cómics, estas emocións adoitan esaxerarse un pouco para que sexan máis claras. Incluso hai elementos gráficos que axudan, como gotas de suor, raios ou nubes sobre a cabeza.

Curiosamente, os seres humanos temos unha gran capacidade para recoñecer rostros, mesmo a partir de moi poucos trazos. Con só dous puntos, como ollos e unha raia como boca, xa somos quen de identificar unha cara. Este esquema básico serve como punto de partida para crear personaxes expresivos, e é tan potente que mesmo vemos "caras" onde non as hai: no frontal dun coche, nun enchufe ou nunha nube. Esa tendencia a atopar rostros nas cousas coñécese como pareidolia, e amosa o moito que confiamos na expresión facial para interpretar o mundo.

Aquí tedes unha lista das expresións máis comúns, construídas a partir dese mesmo esquema sinxelo:

A linguaxe corporal é unha ferramenta fundamental para dar vida aos personaxes dun cómic. A través da postura, os movementos e a vestimenta, pódense expresar emocións, actitudes e trazos da súa personalidade, mesmo sen palabras.

Antes de debuxar personaxes, é útil observar e estudar a figura humana: como se move, como se coloca en distintas situacións, que formas adopta ao sentar, camiñar ou simplemente quedar de pé. Un bo exercicio consiste en que fagades bosquexos rápidos a partir de fotografías, como amosa o seguinte exemplo debuxado a partir de modelos reais. Isto axudaravos a entender a anatomía, o equilibrio do corpo e os pequenos detalles como a colocación dos pés, das mans ou a caída da roupa.

Para representar posturas dinámicas ou naturais nos personaxes, resulta moi útil que comecedes cun esqueleto ou estrutura básica. Este esquema simplificado da figura humana permítevos decidir a pose e asegurarvos de que o corpo está ben proporcionado. Despois, sobre esa base, podedes construír o personaxe completo co seu estilo propio.

A continuación, podedes ver catro personaxes distintos representados a partir dun esqueleto que marca a súa postura. Acompañando cada estrutura básica, veredes como se desenvolve o personaxe co seu aspecto final, mantendo a mesma pose. Cada unha destas posturas representa unha situación corporal distinta, que axuda a entender como o corpo se adapta ao movemento ou á posición no espazo:

Neste último apartado, veredes unha escena onde os catro personaxes aparecen noutras posturas diferentes, máis dinámicas e detalladas, e onde tamén se incorpora a cor. O uso do vestiario e os complementos axuda a definir mellor o estilo e a personalidade de cada un. Fixádevos en como a expresión corporal, a roupa e a actitude traballan conxuntamente para dar vida aos personaxes e facer que resulten cribles e recoñecibles no voso cómic.