A relación entre o ser humano e os ecosistemas que forman o medio ambiente natural non sempre foi desequilibrada; de feito, ata aproximadamente o Neolítico (fai arredor de 10.000 anos), o ser humano vivía e levaba a cabo actividades no medio natural coas que apenas alteraba os ecosistemas cos que convivía.

O primeiro cambio de dirección na relación entre o ser humano e o medio ambiente foi a partir do momento no que os humanos empezan a desenvolver actividades relacionadas coa agricultura e coa gandería; paralelamente, empezan a cambiar os modos de vida e a estrutura e composición dos asentamentos humanos. Esta época da historia da humanidade é considerada como o inicio da explotación e alteración dos ecosistemas naturais.

A partir dese momento, a relación entre o ser humano (mediante as súas actividades directas e indirectas) foi incrementando o grao de alteración dos ecosistemas e, en consecuencia, o seu desequilibrio.

Houbo outros momentos importantes ao longo da historia nos que o avance do desequilibrio dos ecosistemas debido ás actividades humanas sufriu unha grande aceleración; por exemplo no século XVIII, cando se iniciou a primeira Revolución Industrial.

A partir deste momento a relación entre o ser humano e os ecosistemas continuou avanzando cara a un continuo e cada vez máis irreversible proceso de desequilibrio e degradación de todos os recursos que forman a Ecosfera: os da Atmosfera, os da Hidrosfera, os da Xeosfera e tamén os da Biosfera (dos que, non o esquezamos, o ser humano forma parte).

Pero a relación entre o ser humano e os ecosistemas que forman o medio ambiente tamén ten unha importante vertente positiva.

Así, sobre todo a partir da década dos 60 e 70 do século XX, empezaron a xurdir movementos sociais (e tamén políticos e científicos) co obxectivo de chamar a atención sobre a situación na que se atopaba o noso planeta e a necesidade urxente de frear este ritmo de alteración dos ecosistemas e a explotación dos seus recursos naturais.

A partir dese momento e ata a actualidade, cada vez é máis frecuente que grupos e organizacións procedentes de distintos países e ámbitos culturais alcen a súa voz e reclamen a protección de espazos naturais, unha lexislación ambiental que poña en valor a importancia da conservación dos recursos naturais e tamén unha educación ambiental que asegure que as xeracións futuras non cometan os mesmos erros que nos levaron a toda a humanidade ata o momento actual no que, cada vez mais, é urxente levar a cabo un cambio de paradigma nos nosos estilos de vida, que nos conduzan á adquisición dunha serie de compromisos sempre na liña do modelo de Desenvolvemento Sostible.

Hábitos saudables e modelos de desenvolvemento como os relacionados co consumo responsable, a economía circular, a xestión responsable dos recursos e, en xeral, os modos de vida centrados na sostibilidade son sen dúbida o camiño que compre seguir cara á recuperación dos ecosistemas e o seu equilibrio.