Saltar navegación

2.1. Andar en contos

 

Glosario

Apóstrofo

Mans escribindo cun teclado

Definición:

O apóstrofo é un signo gráfico que se emprega nas linguas románicas para indicar que desapareceu unha vogal ao entraren en contacto dúas palabras distintas. É importante non confundilo cun acento, xa que son signos diferentes. En galego úsase cando se escriben as preposicións de ou en antes do título dun libro.

Exemplo:

Gústanme moito os personaxes d’Un elefante na sala de estar, de Berta Dávila.

Argumento

Personaxes dun conto coa palabra FIN

Definición:

O argumento dun texto literario (un conto, unha novela...) é o que pasa na historia, o que lles acontece aos personaxes nun lugar e durante un tempo determinado.

Exemplo:

Ese conto ten un argumento sorprendente, nunca imaxinei que eses amigos descubrisen que en realidade eran irmáns.

Dígrafo

Man escribindo letras nun caderno

Definición:

Un dígrafo son dúas letras que sempre se escriben xuntas para representaren un único son.

Exemplo:

O dígrafo ch aparece en palabras como chorar, achegar ou moucho.

Multilingüismo

Personaxes falando

Definición:

O multilingüismo é a capacidade dunha persoa que coñece e pode usar moitas linguas. Tamén se coñece como multilingüismo a presenza de varias linguas nunha sociedade, nunha escola, etc.

Exemplo:

Nas sociedades actuais cada vez hai máis persoas multilingües que saben falar en tres ou mesmo en catro linguas distintas.

Romanización

Letreiro LINGUA LATINA coa imaxe do coliseo de Roma e dunha escultura de época romana

Definición:

Chámaselle romanización á transformación cultural que sufriron os pobos conquistados polo Imperio Romano. Eses pobos non só incorporaron as leis e os costumes propios de Roma, senón que as persoas que os habitaban tamén empezaron a falar en latín. A partir dese latín xurdiron linguas coma o galego, o portugués, o castelán e o catalán, coñecidas como linguas románicas, ou linguas latinas.

Exemplo:

O galego deriva do latín, que chegou a Galicia por causa da romanización.

Os tres porquiños

Vas empezar traballando o conto dos tres porquiños.

Paréceche sinxelo de máis?

Pensa que a estrutura dun conto popular curtiño non é tan distinta á dunha gran novela.

A diferenza é que nun conto se explican poucas cousas e que nunha novela se dan moitos máis detalles.

Primeiro, toda a clase ides ver catro versións distintas do mesmo conto: en galego, en portugués, en catalán e en éuscaro.

Empezamos refrescando a historia e véndoa en galego?

Escoitémolo noutras linguas!

Agora xa tes clara a historia. Xa sabes quen son os personaxes e cal é o argumento.

Se sabes iso vaiche ser máis fácil entender parte da historia noutras linguas.

Para empezar, vala ver en tres versións distintas: en portugués, en catalán e en éuscaro.

Os tres porquinhos (versión portuguesa)

Els tres porquets (versión catalá)

Hiru txerrikumeak (versión en éuscaro)

Xogamos ao multilingüismo!

Duración:
20 minutos
Agrupamento:
individual

Nesta tarefa non te tes que preocupar polos resultados. O máis importante é que o pases ben oíndo outras linguas.

Pero ademais de oír, tamén tes que escoitar... e anotar o que poidas entender nesas tres linguas.

Podes anotar calquera palabra ou calquera expresión que entendas ou que che pareza curiosa.

Non te preocupes pola ortografía. O importante agora non é a corrección, senón xogar ao multilingüismo.

Escribe o que queiras tal como che soe.

No caso da versión do conto en catalán tamén che van axudar os subtítulos.

Verás que unha lingua descoñecida pero próxima se entende mellor se se le e se escoita ao mesmo tempo.

Creado con eXeLearning (Ventana nueva)