Estratexias

• Mensaxe híbrida: A natureza da infografía é mesturar elementos visuais con verbais buscando sempre a maior significatividade e comprensibilidade.
• Emprego frecuente de gráficos: é habitual o emprego de datos ofrecidos mediante diferentes tipos de presentación gráfica: barras, sectores, nube de etiquetas...
• Recursos tipográficos: os tipos de fonte é son significativos. Recoméndase non mesturar máis de tres tipos de fontes distintas e a súa elección debe resultar significativa: unha para os elementos de título e outra para as explicacións máis longas. Pensa que a tipografía debe resultar lexible. Lembra que como en calquera outro tipo de texto os recursos tipográficos engaden información, organizan a estrutura e orientan a interpretación das mensaxes.
• A paleta de cores debe ser axeitada ao tema que se vai expoñer. O normal é empregar de tres a cinco tons distintos en todo o deseño.
• Presencia de elementos icónicos. É frecuente que se incorporen distintos recursos icónicos: dende gráficos ata frechas, chamadas, etc.
• Inserción das fontes de información e referencia. A miúdo tamén o tipo de licencia creativa empregada.
• Estruturación da información: A organización e a disposición dos distintos elementos axudan ao receptor a comprender a mensaxe. Ao igual que os textos informativos, podedes empregar a estratexia da pirámide invertida á hora de presentar a información: a información de maior importancia vai enriba e a máis concreta en posicións inferiores. Lembra que como calquera texto lemos a información de arriba a abaixo e de dereita a esquerda.
• Equilibrio cromático e relevancia. A paleta de cores e as imaxes están relacionadas co tema que se expón; por exemplo, se a infografía denuncia condutas perigosas é habitual empregar tons vermellos ou que asociemos culturalmente ao perigo e a alarma.
• Busca a relación coas referencias, implicacións e contexto cultural dos destinatarios e destinatarias para acadar unha maior complicidade e resonancia.

Linguaxe

O uso da linguaxe verbal nas infografías é reducido e orientado a achegar aquela información que non pode ser expresada a través de recursos gráficos. Os aspectos máis salientables son:

• Emprego de construcións breves. Oracións curtas en voz activa e tempo presente.
• Selección léxica neutral cun rexistro frecuentemente formal e coidado.
• Enunciados non oracionais para títulos, ideas ou etiquetas de epígrafes, táboas, etc.
• Uso moi frecuente de enumeracións.
• Léxico preciso e, dependendo da clase de infografía, con terminoloxía específica.
• Integración de formas lingüísticas en recursos visuais xa sexa clasificando ou complementando a mensaxe.

Clasificación

Existen diferentes tipos de clasificación e mesmo as aplicacións deseñadas para realizar deseños baseados en modelos empregan distintas formas de clasificalas. De modo orientativo, os tipos máis frecuentes de infografías son:

• Expositiva: Explica un asunto, un acontecemento ou un tema achegando datos, información e conceptos relacionados
• Procesual. Explican secuencias, fases e pasos dunha actividade. Tenden a unha organización lóxica e progresiva e presentan listaxes e imáxenes consecutivas. É o tipo de infografía orientada a desenvolver guías ou instrucións rápidas.
• Cronolóxica ou liñas de tempo. Presentan datos, acontecementos ou feitos respectando a súa progresión no tempo. A miúdo relatan unha serie de datas específicas seguindo a súa transformación, evolución ou contraste.
• Estadística. Neste tipo de infografías os datos numéricos deben ser representados para visualizar a información e axudar á interpretación. Frecuentemente presentan resultados con gráficos (táboas, liñas, sectores) adaptando imaxes á súa dimensión e relevancia.
• Comparativa ou de contraste. Estas infografías están enfocadas a explicar as diferencias entre os distintos aspectos de dous o máis elementos para destacar as características distintivas. Son frecuentes para xulgar produtos e axudar á toma de decisións.

Partes

Debido á súa inspiración informativa, a estrutura e os termos que empregamos son moi semellantes a como clasificamos unha peza informativa

Título: Breve, claro e descritivo. Idealmente, tamén debe ser chamativo e orixinal de xeito que transmita o tema que se vai tratar e que capte a atención do público ao que vai dirixido.

Encabezado ou subtítulo. Normalmente entre 150 e 200 caracteres.

Corpo da información: A parte central da infografía mestura elementos textuais a miúdo en caixas ou outras formas que o singularizan co emprego de etiquetas, diagramas de barras, datas e outros elementos visuais.

Créditos: sinala os autores do deseño, a orixe da información empregada e indica a licencia, de ser o caso.