2.2.2 Nutrición heterótrofa

A nutrición heterótrofa é propia dos seres vivos que se alimentan directamente de materia orgánica procedente doutros seres vivos. Son organismos heterótrofos moitas bacterias, protozoos, fungos e animais.

Pasan a maior parte da súa vida buscando no medio alimento para vivir. Necesitan normalmente realizar a dixestión dos alimentos que inxiren, para transformaren estas moléculas noutras máis sinxelas que poidan utilizar as súas células.

Seres unicelulares heterótrofos (como bacterias e protozoos). Poden alimentarse destas maneiras:

– Normalmente viven en medios acuáticos a partir dos cales toman directamente as substancias que necesitan.

– Nalgúns casos invaden outros organismos e aliméntanse a partir deles, causando doenzas.

Os fungos: son organismos heterótrofos que poden ser unicelulares ou pluricelulares. Normalmente aliméntanse de materia orgánica de organismos en descomposición (aínda que algúns poden invadir organismos vivos, causando doenzas).
Seres pluricelulares heterótrofos (como os animais): a función de nutrición é moito máis complexa. Non poden tomar as substancias do exterior directamente, xa que moitas delas son moi complexas e non poden penetrar nas súas células.

Por iso a maioría dos seres vivos pluricelulares necesitan antes de incorporalos ás súas células dixerilos para os transformar en substancias máis sinxelas que poidan ser asimiladas por estas.

Logo de dixeridas estas substancias deberán ser transportadas ata todas as células, onde no seu interior sofren unha serie de procesos químicos denominada metabolismo, polos cales a célula obterá a partir dos nutrientes a materia e a enerxía necesaria.

Por último, froito deste metabolismo prodúcense produtos de refugallo que deben ser expulsados ao exterior.

Así, podemos dicir que a nutrición na maioría de seres pluricelulares é unha función moi complexa, que incluirá os seguintes procesos realizados por los seguintes aparellos:

Proceso	Aparello implicado
Captación de nutrientes sólidos e líquidos do medio, dixestión se fora necesario e absorción cara ao interior do organismo.	Dixestivo
Distribución de nutrientes por todo o organismo.	Circulatorio
Captación e expulsión dos gases necesarios para a función de nutrición.	Respiratorio
Expulsión ao exterior das substancias de refugallo froito da actividade celular	Excretor

Non todos os animais posúen estes órganos; algúns, menos evolucionados, de vida acuática, como esponxas, medusas e pólipos, ou parasitos, como as tenias e as lombrigas intestinais, que non necesitan dixerir os alimentos, poden carecer dalgúns aparellos, e estas funcións realízansedirectamente nas súas células.

Actividades propostas

S1. Cal é a finalidade da función de nutrición?

S2. Explique a diferenza entre a nutrición autótrofa e a heterótrofa.

S3. Diferencie os tipos de nutrición autótrofa indicando exemplos de organismos que a realicen

S4. Cal é a importancia biolóxica da fotosíntese?

S5. Que é o metabolismo?

S6. Complete o seguinte esquema relativo aos aparellos implicados na función de nutrición dos animais

Aparello implicado	Proceso

Retroalimentación

S1.

A finalidade da función de nutrición é achegar nutrientes as células para achegar a enerxía necesaria para a realización de todas as actividades da vida e incorporar nova materia para o crecemento celular e para repor as estruturas deterioradas.

S2.

Os organismos con nutrición autótrofa conseguen a materia orgánica a partir de materia inorgánica. Para esta transformación necesitan unha fonte de enerxía.
Os organismos heterótrofos: aliméntanse directamente de materia orgánica procedente doutros seres vivos.

S3.

Existen dous tipos de nutrición autótrofa:

Quimosíntese: na que a fonte de enerxía para transformar a materia inorgánica en orgánica son reaccións químicas de oxidación que se producen espontaneamente en certos medios naturais. É típica dalgúns tipos de bacterias, como por exemplo as que viven nos volcáns submarinos das dorsais oceánicas, a milleiros de metros de profundidade, onde non chega a luz do Sol.
Fotosíntese: na que a fonte de enerxía para transformar a materia inorgánica en orgánica é a enerxía solar. É a principal forma de nutrición autótrofa. A fotosíntese non é exclusiva das plantas; tamén a realizan as algas, tanto pluricelulares como unicelulares, e algúns grupos de bacterias (cianobacterias).

S4.

A fotosíntese ten unha gran importancia biolóxica no mantemento da vida na Terra debido a que:

Na fotosíntese fabrícase a materia orgánica, que utiliza o resto dos seres vivos como alimento. Aínda que algúns animais non se alimenten directamente de vexetais, si que o fan outros dos que dependen.
Aínda que a súa finalidade é producir materia orgánica rica en enerxía, vai liberar osíxeno, necesario para a respiración da maioría dos seres vivos
Utiliza como materia prima o CO₂, producido pola respiración dos seres vivos e a actividade industrial humana, axudando a evitar a súa acumulación na atmosfera e un incremento excesivo do efecto invernadoiro.
A fotosíntese cambiou a composición da atmosfera primitiva. Nos comezos da vida non existía osíxeno; todo o osíxeno da atmosfera procede da fotosíntese, polo que sen as plantas non sería posible a diversidade da vida da Terra tal como a coñecemos.

S5.

É a serie de procesos químicos que teñen lugar no interior celular polos que a célula obterá a partir dos nutrientes a materia e a enerxía necesaria.

S6.

Aparello implicado	Proceso
Dixestivo	Captación de nutrientes sólidos e líquidos do medio, dixestión se fose necesario e absorción cara ao interior do organismo.
Circulatorio	Distribución de nutrientes por todo o organismo.
Respiratorio	Captación e expulsión dos gases necesarios para a función de nutrición.
Excretor	Expulsión ao exterior das substancias de refugallo froito da actividade celular.

Licenciado baixo a Licenza Creative Commons Recoñecemento Non-comercial Compartir igual 3.0

« Anterior | Seguinte »