Para a sociedade romana os espectáculos eran unha parte moi importante da vida e da  política. Por iso dedicaron unha grande cantidade de recursos e esforzos en manter unha grande industria lúdica. Desde lugares moi afastados se traían animais exóticos a través das víaas de comunicación, estradas, portos... ata os lugares onde se celebraban os espectáculos. Por todo o Imperio espallábase unha rede de edificios en cidades grandes, e pequenas, desde Roma a Toletum na Península Ibérica.

A sociedade romana valoraba aos seus líderes ou persoas candidatas políticas pola súa xenerosidade á hora de financiar e organizar espectáculos públicos. De aí vén a expresión “pan e circo” (panem et circenses), que se refire ao costume dos emperadores romanos de repartir trigo e entradas para o circo co obxectivo de entreter o pobo e facer que esquecese os problemas sociais e políticos do momento.

Había unha grande variedade de espectáculos públicos, moitos deles de duración sorprendente. Na inauguración do Anfiteatro Flavio, o Coliseo, os xogos chegaron a durar 100 días, cun programa que comezaba polas venationes (loitas con animais) pola mañá, continuaba coas execucións de criminais ao mediodía e remataba pola tarde coas munera (combates de gladiadores) e a representación de antigas batallas, que eran o momento máis esperado da xornada.

Outra mostra de xenerosidade da clase política ou da poboación patricia era a construción de edificios para acoller estes espectáculos, de grandes dimensións e luxos, como os toldos para protexer ao público do sol, que eran un reflexo do esplendor de Roma e da súa xenerosidade, para o goce de toda a poboación. Contaban cun sistema de entradas, para que o público fora directamente ó seu lugar, que lles indicaba a porta e a bancada correspondente.

Os máis importantes son:

O anfiteatro, para espectáculos de gladiadores, batallas e axustizamentos públicos. Como o resto de edificios de espectáculos as bancadas dividíanse en niveis, chamadas caveas, para separar as clases socias romanas, sendo as persoas máis próximas á area aquelas de maior importancia, reservados para as elites políticas, sociais e relixiosas. As mulleres ocupaban os niveis superiores, máis afastadas da area.

O circo, para carreiras de carros, aínda que tamén se utilizaban en ocasións especiais, como as obras de ampliación do Coliseo, que precisaban de maior aforo,  para espectáculos de gladiadores. Os carros xiraban ao redor dun elemento central denominado spina, decorado con estatuas e obeliscos, un total de sete voltas.

O teatro, para representacións teatrais, un espectáculo máis do gusto das clases altas. Como pode verse nesta imaxe, dun estado ideal do edifico, era moito máis que un edificio de espectáculos, era un grande complexo axardinado que incluía salas de reunións, latrinas e outros edificios anexos.

Se te fixas verás que, aínda que se parece moito ós teatros gregos, ten unha serie de diferenzas.

• • O grego disponse sobre a ladeira dun outeiro; a poboación romana levántao sobre unha fachada, con superposición de oredes coma os anfiteatros.
  • A orchestra, o espazo onde se pon o coro, é semicircular.
  • O escenario está composto por unha arquitectura permanente de columnas, arquitrabes, frisos...

Ademais destas mostras de xenerosidade por parte do poder político, o emperador ou emperatriz, ou grandes familias, edificábanse outras grandes obras públicas para o pobo, a cargo do erario do estado. As máis importantes son as relacionadas coa hixiene. Pensa que nunha cidade como Roma que tiña unha poboación arredor dun millón de habitantes,  sen auga corrente. Máis que unha mostra de xenerosidade, neste caso era unha necesidade para controlar as enfermidades. 

Por iso o estado realizou grandes infraestruturas para a canalización de augas, como acuedutos que traían augas desde grandes distancias, e cloacas, coma a Cloaca Máxima de Roma, que permitían a entrada e saída de augas para o consumo  e sacaban das cidades as augas residuais. 

Dentro das cidades dispuxéronse edificios de latrinas, que tamén  formaban parte dos grandes complexos de espectáculos, e termas que foron instalacións de baños, con auga quente  que incluían ximnasio e biblioteca, á disposición das persoas habitantes das cidades.