A Roma histórica situábase na marxe esquerda do río Tíber, a 30 km da súa desembocadura, rodeada de outeiros, por iso se chamou a cidade dos sete outeiros. Situábase no medio da Península Itálica, cun río navegable e preto da costa. Esta localización permitía o acceso ao mar e servía de ponte sobre o río, polo que as rutas converxían alí.

En orixe, Roma era unha pequena cidade de pastores e campesiños, pero pola súa localización, a medio camiño dos etruscos -ao norte- e a Magna Grecia -ao sur- conseguiron especializarse no comercio dos produtos mediterráneos e itálicos.

Antes de ser un imperio. Roma pasou por distintas fases:

• A Monarquía (753-510 a. C.): iría dende a fundación mítica da monarquía de Roma por parte de Rómulo, que logo continuaron monarcas como Numa Pompilio ou Tarquinio Prisco. O funcionamento da monarquía respaldaría o poder do rei e da raíña como o primeiro dos patricios e das patricias (clase alta romana). Expandiron o territorio cara ao sur, dominando Campania e Roma. Servio Tulio introduciu a constitución Serviana, dividindo a sociedade romana en catro clases.

• A República (do 510 a. C. - ao 27 a. C.): coa chegada da república, o poder da monarquía pasou a ser levado a cabo por dous cónsules durante un ano. Excepcionalmente, cando houbera problemas graves no estado, o Senado (máxima institución política) podería nomear unha persoa ditadora (con poderes case ilimitados pero temporais -seis meses-) Co cambio de réxime comezaron as longas loitas entre dúas clases sociais: a patricia e a plebea o que impediu que Roma se expandira. Pero, a partir do s. III a. C. Roma comezou a súa expansión na península Itálica contra a poboación etrusca, a latina, a volsca, a equa e a samnita (guerras samnitas).

Ao final destas guerras, Roma gobernaba toda Italia e logo estendeuse alén do Mediterráneo coa conquista Cartago nas guerras púnicas, dominando o norte de África, Grecia e Macedonia e parte da Península Ibérica e das Galias.

• O Imperio (do 14 a. C. - 456 d. C.): a partir de Augusto, gobernou o "princeps", o primeiro cidadán e máxima autoridade dos tempos imperiais, de autocrático (goberno dunha soa persoa). O imperio xurdiu trala da vitoria de Octavio Augusto sobre Marco Antonio no ano 27 a. C. Aínda que Octavio nunca se proclamou emperador, de feito, asumiu tódolos poderes do Estado e inaugurou a primeira dinastía de emperadores, a dinastía Xulia-Claudia. O Imperio foi destruído definitivamente no ano 476 tras a caída de Roma nas mans da poboación bárbara. Aínda que Octavio non aboliu legalmente a República e compartía o poder co Senado, na realidade era el quen tomaba as decisións.

Durante o s. II d. C. abarcaba, de oeste a leste, dende o océano Atlántico até as beiras do mar Caspio, o mar Vermello e o golfo Pérsico e, de norte a sur, dende as fragas dos ríos Rin e Danubio e a fronteira con Caledonia até o deserto do Sáhara. A súa superficie máxima estimada foi duns 6,5 millóns de km².

Wikipedia (https://gl.wikipedia.org/wiki/Imperio_Romano)

Despois da conquista, a poboación romana controlou de moi diversas formas os novos territorios, máis por alianzas que por sometemento. As cidades conquistadas podían ter diferentes situacións segundo a súa importancia e a súa relación con Roma:

1. 1.  Municipium: as cidades coñecidas como municipia tiñan certo grao de autonomía. As persoas habitantes destas cidades convertíanse en romanas, co dereito a participar na política de Roma e a beneficiarse das leis romanas. Tiñan os seus propios gobernos locais, pero debían seguir as normas do Imperio e pagar impostos a Roma.
   2. Colonia: as colonias eran cidades fundadas por Roma en territorios conquistados. Xeralmente, estaban habitadas por poboación romana, moitas veces persoas veteranas do exército. As colonias seguían a organización e os costumes romanos desde o principio, actuando como centros de romanización e control do territorio.
   3. Civitas foederata: estas cidades tiñan un tratado especial con Roma. Conservaban moita da súa autonomía e podían manter os seus propios gobernos e leis, pero debían apoiar a Roma en caso de guerra e podían ter que pagar tributos.
   4. Civitas stipendiaria: as cidades que ofrecían resistencia á conquista eran obrigadas a pagar tributos e tiñan menos autonomía. Non gozaban dos mesmos dereitos que a poboación romana e estaban máis controladas polas autoridades romanas.

A administración romana nas cidades conquistadas incluía a instalación de persoas funcionarias romanas para garantir o cumprimento das leis e a recadación de impostos. Tamén se promovía a construción de infraestruturas romanas como vías, acuedutos, teatros e foros, para integrar mellor as cidades no Imperio e mellorar a súa calidade de vida.

A historia do Imperio romano estivo marcada por varias dinastías e emperadores importantes que deixaron unha forte pegada. Estas dinastías e emperadores xogaron un papel fundamental no desenvolvemento e a transformación do Imperio romano, cada un contribuíndo de diferentes maneiras á súa expansión, estabilidade e cultura.

 Aquí tes unha breve descrición das grandes dinastías e algúns dos seus emperadores máis destacados:

Agora podes coñecer a algúns deses protagonistas, como podemos ver a continuación:

Os rostros dos emperadores