A base política e económica do Imperio romano foron as cidades. En Oriente xa existían (como as polis gregas), pero en Occidente apenas había, co cal a poboación romana tivo que fundalas (como no caso de Hispania e Gallaecia). Por tanto, as cidades romanas eran centros importantes de administración, comercio e vida social no Imperio romano.

A vida nas cidades era activa e variada, con mercados, espectáculos, e diversas actividades culturais e relixiosas. Estaban ben planificadas e construídas con elementos como:

• Os foros (praza principal) era onde estaban as tendas, as institucións políticas e xudiciais e o templo principal da cidade.
• Os templos eran numerosos a causa da ampla cantidade de deuses e deusas que había na mitoloxía romana.  
• Os teatros, anfiteatros e circos, servían de espazos para o ocio social e localizábanse en distintos puntos da cidade.
• Os baños públicos era tamén moi importantes porque salvaban a inexistencia de auga e baños nas casas da xente (as persoas ricas si que tiñan). Nelas ademais de baños e masaxes tamén se facía deporte e actividades sociais. 
• Por último, os acuedutos levaban auga ás casas máis privilexiadas e as fontes.

Estas cidades tiñan unha estrutura organizada, con rúas rectas que se cruzaban en ángulo recto, formando un plano de cuadrícula. As partes principais eran:

• O cardus, era a vía principal que avanzaba pola cidade en dirección Norte-Sur.
• O decumanus era unha vía transversal que cruzaba ao Cardo en sentido Leste-Oeste.
• O Foro era a praza principal froito do cruce do cardus e o decumanus.

A importancia das cidades romanas radica en que foron centros de poder e control do territorio. Tamén foron lugares de intercambio cultural, onde se difundían os costumes, a lingua e as leis romanas. Grazas ás cidades, a cultura romana espallouse por todo o imperio, influíndo moito nas civilizacións posteriores. A organización e infraestrutura das cidades romanas serviu de modelo para o desenvolvemento urbano en Europa durante séculos.

A casa típica da poboación romana adiñeirada na cidade era a domus, mentres que as persoas máis pobres vivían en pisos pequenos sen ningunha comodidade en edificios de varias alturas:

O Imperio romano foi unha entidade política que se fundamentou na unión das distintas cidades que había ao redor do Mediterráneo, como acabamos de ver. Para conectar tódalas cidades con Roma e a súa propia contorna, a poboación romana deseñou un enorme plan de calzadas.

Eran fundamentais para o comercio, a administración e a defensa. As calzadas permitían o rápido desprazamento dos exércitos, o transporte de mercadorías e a comunicación entre as cidades. Grazas a elas, o Imperio romano puido manterse unido e organizado durante moito tempo. Estas vías estaban ben construídas, con materiais de calidade, e moitas aínda se conservan hoxe en día. A súa construción supuxo un grande avance tecnolóxico e influíu na creación das modernas redes de estradas.

A construción das vías romanas era un proceso moi coidado e complexo. Primeiro, escollían a ruta máis recta posible, intentando evitar obstáculos como montañas ou ríos. Despois, marcaban o camiño con estacas.

Para construílas, cavaban unha gabia no chan e enchíana con diferentes capas de materiais:

• A primeira capa, chamada "statumen", estaba feita de pedras grandes.
• A seguinte capa, "rudus", estaba composta de pedras máis pequenas mesturadas con cal.
• A terceira capa, "nucleus", era unha mestura de area, cascallos e grava.
• Finalmente, nas cidades ou zonas de prestixio, puñan unha capa superior de pedras planas e lisas chamada "summa crusta".

As vías romanas tiñan tamén sistemas de drenaxe para evitar que a auga as estragase e bordos para separar a estrada do terreo circundante. Moitas destas estradas eran tan ben construídas que aínda se poden ver e usar hoxe en día.

En resumo, as vías romanas foron fundamentais para a unión e o funcionamento do Imperio romano e foron construídas cunha técnica avanzada que as fixo duradeiras e eficaces. Podes saber máis vendo estes vídeos:

No Imperio romano, o rural era moi importante porque a maioría da xente vivía e traballaba no campo. Alí cultivaban alimentos como trigo, viño e aceite de oliva, que eran básicos na dieta romana. Tamén criaban animais como ovellas e vacas. O rural aseguraba o abastecemento de comida para as cidades e exércitos, facendo posible o crecemento do imperio.

Temos dous tipos de poboamento no rural romano:

1. As vilas romanas, que eran grandes propiedades rurais, non só producían alimentos, senón que tamén eran centros de traballo e vida comunitaria. Moitos produtos do campo eran vendidos nas cidades ou exportados a outras partes do imperio, contribuíndo á economía. 

   

2. Por outra parte estaban as aldeas, lugares con vivendas moi sinxelas onde a poboación era escasa e dedicábanse fundamentalmente á agricultura e a gandería. Na Gallaecia por exemplo, moitas destas aldeas seguiron tendo forma de "castro", pero agora situados nas planicies e nos fondos dos vales, onde estaban as mellores terras.