3.7 O Baixo Imperio e a crise final

Glosario

Poboación bárbara

Definición:: Termo despectivo que facía referencia aos pobos situados fóra do Imperio romano.
Exemplo:: A poboación bárbara era moi bruta.

Cristianismo

Definición:: Relixión monoteísta baseada na vida e ensinanzas de Xesús Cristo aparecida en Oriente no cambio de era.
Exemplo:: O cristianismo é unha relixión moi importante.

Imperio Bizantino

Definición:: Ou Imperio romano de Oriente foi a continuación do Imperio romano durante o final da Idade Antiga e a Idade Media, centrado en Constantinopla ou Bizancio (actual Istambul).
Exemplo:: O Imperio bizantino durou mil anos máis.

Limes

Definición:: Zona de fortificacións fronteirizas romanas que protexían o Imperio romano.
Exemplo:: A poboación bárbara vivía alén do limes.

Tetrarquía

Definición:: Sistema de goberno creado polo emperador romano Diocleciano para resolver serios problemas militares e económicos, no que había 2 emperadores e 2 césares.
Exemplo:: A tetrarquía galega é froito da romanización.

O Baixo Imperio romano

A caída do Imperio Romano de Occidente foi parte dun gran cambio no mundo antigo. A sociedade urbana e comercial de Roma transformouse nunha sociedade rural e agraria. Así rematou a civilización clásica, centrada na razón e nas persoas, e comezou unha época máis relixiosa e espiritual.

Os problemas internos foron máis importantes que as invasións bárbaras: houbo unha forte crise económica, perda do comercio, impostos excesivos e un sistema baseado na escravitude que xa non funcionaba.

Algúns emperadores intentaron deter o declive: Diocleciano reorganizou o poder, Constantino apoiou o cristianismo e Teodosio dividiu o Imperio en dous. Aínda que estas reformas prolongaron a súa existencia, o Imperio de Occidente acabou desaparecendo no século V.

Limes romano en Xermania — *Limes* romano en Xermania

No ano 395 d.C., tras a morte de Teodosio, o Imperio Romano dividiuse en Oriente e Occidente. Cada parte tiña xa linguas, culturas e economías diferentes. O Imperio de Oriente, chamado Bizancio, conservou a cultura grega e clásica, mesturada coa influencia oriental e coa relixión cristiá, mantendo viva a herdanza do mundo antigo.

Lectura facilitada

A caída do Imperio Romano de Occidente marcou o final do mundo antigo e o comezo dunha nova época.
A sociedade urbana e comercial de Roma pasou a ser rural e agraria, e a vida fíxose máis relixiosa e espiritual.

Os principais problemas viñeron de dentro:

Crise económica e perda do comercio.
Impostos moi altos.
Dependencia da escravitude, que xa non funcionaba.

Algúns emperadores intentaron salvar o imperio:

Diocleciano reorganizou o poder.
Constantino apoiou o cristianismo.
Teodosio dividiu o Imperio en dous no ano 395 d. C.

Así naceron:

O Imperio de Occidente, que caeu no século V.
O Imperio de Oriente ou Bizantino, que mantivo a cultura grega e romana, mesturada coa relixión cristiá.
Bizancio converteuse no herdeiro

Audio

O gran legado do Baixo Imperio: o Cristianismo

Entre os séculos III e V produciuse un gran cambio na mentalidade relixiosa co triunfo do cristianismo. A crise do século III fixo desaparecer o optimismo da antiga Roma, e moitas persoas comezaron a preocuparse polo que sucedía despois da morte.

A xente vía o mundo como un lugar cheo de perigos e buscaba salvación en novas crenzas. Por iso se fixeron populares as relixións mistéricas, como as de Isis, Mitra ou Cristo, que prometían unha vida eterna a quen se convertese e formase parte da súa comunidade.

Pintura mural de Xesús - Catacumbas de Comodila s. IV d. C. — **Pintura de Xesús - Catacumbas de Comodila s. IV d. C.**

O século IV marcou un momento decisivo para o cristianismo. Co Edicto de Milán, no ano 313, o emperador Constantino permitiu que os cristiáns practicasen a súa relixión libremente. Máis tarde, no 380, o Edicto de Tesalónica do emperador Teodosio converteu o cristianismo na relixión oficial do Imperio. Estes cambios puxeron fin aos tempos de persecución e fixeron que o mundo antigo comezase a transformarse, dando paso ao que se chama Antigüidade Tardía, unha etapa de transición entre a civilización clásica e a época medieval.

Lectura facilitada

Entre os séculos III e V, o mundo romano cambiou moito na súa forma de pensar e crer.
A antiga confianza de Roma desapareceu pola crise do século III, e moitas persoas comezaron a buscar respostas sobre a vida despois da morte.

A xente sentía que o mundo era perigoso e buscaba salvación en novas relixións, como os cultos de Isis, Mitra ou Cristo, que prometían vida eterna a quen se convertese.

O século IV foi decisivo:

No 313, o emperador Constantino publicou o Edicto de Milán, que permitiu aos cristiáns practicar libremente a súa relixión.
No 380, o emperador Teodosio aprobou o Edicto de Tesalónica, facendo do cristianismo a relixión oficial do Imperio.
Con isto remataron as persecucións e comezou unha nova etapa chamada Antigüidade Tardía, que serviu de ponte entre o mundo clásico e a Idade Media.

Audio

Licenciado baixo a Licenza Creative Commons Atribución Non-comercial Compartir igual 4.0