Le este texto de Marcial , poeta hispano-romano do 40-104 d. C., sobre a inauguración do Coliseo en Roma. Nel descríbese un combate de gladiadores, Prisco e Vero.

"Mentres que Prisco e Vero alongaban o enfrontamento,
e por longo tempo a loita foi igualada en ambos os lados,
Altos e repetidos berros reclamaban a liberdade para os homes;
Pero César seguiu a súa propia lei; 
Era a lei de loitar co escudo ata que un dedo se alzase: 
Fixo o que lle estaba permitido, a miúdo deu comidas e agasallos.
Pero chegouse ao final coa mesma igualdade:
Iguais ao loitar, iguais ao ceder.
César enviou espadas de madeira a ambos e palmas a ambos:
Por tanto, a coraxe e a habilidade recibiron o seu premio.
Isto non tivo lugar ante ningún príncipe salvo ti, César:
Cando dous loitaron, ambos foron vitoriosos."

O relato de Marcial sobre o combate entre Prisco e Vero mostra un resultado inesperado e extremadamente raro. Normalmente, os combates entre gladiadores só terminaban cando un combatente elevaba un dedo en sinal de derrota. Con todo, existían outros modos de terminar un combate: denominábase missio a unha acción mediante a cal un loitador podía ser retirado dun combate. Iso non quere dicir que deixase de ser gladiador, senón que deixaba o combate e volvía aos adestramentos.

Busca no texto cal foi o símbolo da vitoria de ambos os gladiadores e anótao no teu caderno.

Pensas que era algo habitual este final? Como pensas que terminaban estas loitas?