Aquela noite...

Aquela noite Isla encerrouse no seu cuarto moi cedo. Polo xeral, sentaba cos seus pais a ver a televisión ou falar sobre calquera cousa ata a hora de se deitar. Gustáballe compartir con eles a última hora do día. Mais nesa ocasión non estaba con ánimos. Se os seus pais a notaban preocupada ou percibían calquera indicio de tristura non pararían ata saber que lle pasaba, e ela non tiña ganas de dar ningún tipo de explicación. Precisaba pecharse no seu interior e reflexionar. 

En circunstancias coma esa só había unha cousa coa que conseguía acougar: viaxar ao ceo. Sacou o telescopio da embalaxe con moito coidado e colocouno sobre o trípode, xusto diante da fiestra. Devecía por dar un paseo polo espazo. 

Intentou enfocar a lente apuntando cara arriba, mais non o conseguiu. Había moitas nubes, igual ca no seu interior. Era coma se o cosmos fose unha especie de espello de si mesma. 

Estivo cerca dunha hora pelexando por ver algo máis alá das nubes, ata que se deu por vencida. 

-É inútil -laiouse en voz alta, sacando a cabeza pola fiestra. [...]

Levantouse de mala gana...

Levantouse de mala gana e colleu o portátil que tiña colocado sobre unha caixa de cartón. Na parte inferior da pantalla iluminárase a ventaíña do chat. Un tal Xúpiter estaba falándolle desde algún misterioso punto do hemisferio. Isla sentou na cama e puxo o ordenador sobre as pernas. 

-Xúpiter -bisbou con certa melancolía-. A estrela frustrada. 

Moveu o rato e a ventaíña do chat ocupou toda a pantalla. Na parte esquerda había unha fotografía do planeta Xúpiter e á dereita unha frase iniciaba a conversa: 

Xúpiter: Ola, Casiopea! Como vai a vida pola túa constelación? 

Casiopea era o nick que Isla empregaba sempre en internet. Escollérao por varias razóns: Casiopea é a única raíña que hai en todo o firmamento e tamén a única constelación que ten a súa parella no ceo: Cefeo. [...]

Isla era asidua a varios foros sobre astronomía e nunca usaba o nome real. Non quería revelar datos persoais. A súa identidade virtual era Casiopea. Casiopea a raíña de Etiopía, a tartaruga máxica de Momo. Ela mesma. 

Mentres empezaba a teclear escapóuselle un sorriso. 

Ola, Xúpiter. Que tal?

Casiopea: Ola, Xúpiter. Que tal?

Xúpiter: Pois aquí, pensando xa en ir durmir. Hoxe foi un día moooooi longo. 

Casiopea: Pois xa somos dous. Hai días en que todo sae do revés. 

Xúpiter: Entón?

Casiopea: A miña constelación ten hoxe un par de estrelas fundidas. 

Xúpiter: Hai algo que eu poida facer desde o meu planeta?

Casiopea: Creo que non... 

Xúpiter: E se che mando para aí a Algedi e a Dabih?

Isla apartou as mans do ordenador como se lle queimaran as teclas nos dedos. Algedi e Dabih eran dúas estrelas que estaban á dereita de Xúpiter. Formaban a cabeza e os cornos de Capricornio. Era dificilísimo atopar alguén que soubese aqueles dous nomes de memoria. 

Xúpiter: Gústame saber o que pasa no ceo. Pero neste caso xogo con vantaxe: o meu signo zodiacal é Capricornio, por iso coñezo eses nomes. 

Casiopea: Capricornio = Cabra mariña. 

Xúpiter: Ti tamén controlas moito o que pasa por alá arriba! Non todo o mundo sabe que Capricornio é metade cabra, metade peixe. 

Isla mudou de posición...

Isla mudou de posición. Deitouse sobre a cama, colocou un par de coxíns no lombo e puxo o portátil enriba das súas pernas. Dáballe no corpo que aquela conversa prometía.

Casiopea: A astronomía interésame desde que era unha nena. Regaláronme o meu primeiro telescopio o día en que cumprín 13 anos. Xubileino hai só unhas semanas.

Xúpiter: Compraches outro?

Casiopea: Non exactamente... Os meus pais viron que a cousa vai en serio, e regaláronme outro moito mellor polo meu 17 aniversario. E ti cantos tes?

Xúpiter: Pois eu teño un algo antigo, pero funciona moi ben. 

Casiopea: ha ha ha ha ha ha! Telescopios non, anos!

Xúpiter: Só un par deles máis ca ti

Isla pechou os ollos e intentou imaxinar como sería a cara de Xúpiter. Daquela sentiu a necesidade de sabelo todo sobre el: onde vivía, a que instituto ía, o seu nome real... 

Volveremos falar, Casiopea?

Xúpiter: Volveremos falar, Casiopea?

Casiopea: Xa tes que marchar?

Xúpiter: Temo que si... Unha nave espacial acaba de aterrar no meu planeta, e teño que ir facer pescudas ;)

Casiopea: ha ha ha ha! Que mágoa!

Xúpiter: Se queres, quedamos para mañá... 

Casiopea: Xenial! Mañá á mesma hora no mesmo ceo... 

Xúpiter: Que durmas ben, Casiopea. 

Casiopea: Que durmas ben, Xúpiter. 

Isla pechou o portátil e volveuno poñer sobre a caixa. Logo achegouse á fiestra e respirou o aire fresco da noite. Levantárase algo de vento e disipáranse algunhas nubes, pero a lúa seguía estando cuberta. 

-Talvez mañá -dixo en voz alta. 

Pechou a fiestra e deitouse. Aquela noite soñou con Xúpiter.