2.2.2 Movendo masas

A neta de Tomás traballa nuns grandes almacéns, e este sábado é o primeiro que toca librar dos últimos meses. Normalmente descansa os mércores e os luns, pero ela opina que “non traballar eses días é un aburrimento porque todo o mundo está ocupado”. Avisou con tempo: nas últimas tres semanas falou co mozo para ver se quería ir ao cine, coas súas amigas por se podían ir á tardiña pasear pola praia, e coa súa familia, por se facían unha cea na casa da aldea –incluíndo no menú, como gancho, filloas con roxóns. Todos tiñan plans xa feitos.

Chamou os colegas que tamén libraban, e iso que non lle gusta mesturar traballo e ocio, pero nada, ocupados. Lembrouse dun rapaz que coñecera nun curso de contabilidade e que lle propuxera ir tomar algo: “Imposible, este sábado non podo”. Tentou cambiar o día libre para a seguinte semana, pero “xa sabes que nesta empresa non se cambian as quendas así como así, levas meses pedindo un sábado, agora non se pode cambiar”. Desesperada chamou o seu avó Tomás: “Que podo facer un día coma o de hoxe se non me gusta o fútbol?”.

Aínda que non se trata dunha noticia nun sentido estrito, a linguaxe utilizada é clara e sinxela. Os nomes son concretos, non hai adxectivos de valoración, etc.