HABELOS, HAINOS...

Tradicionalmente, os naturalistas e científicos facían enormes coleccións de animais para testemuñar a súa existencia, especialmente cando exploraban novos territorios. Algúns eran traídos vivos, moitos conserváronse en formol ou alcohol (invertebrados de corpo brando, anfibios, réptiles, etc.), outros, como certos insectos, craváronse con alfinetes en caixas e, finalmente, os grandes vertebrados e aves disecáronse e acumuláronse en museos e coleccións privadas. 

Hoxe en día, salvo por motivos estritamente científicos (como certos plans para a conservación de especies), carece de sentido capturar animais vivos na natureza con fins como o coleccionismo. Nós, como estamos sensibilizados cos problemas ambientais e queremos minimizar o impacto do noso paso polo camiño, imos facer unha colección de fauna do mesmo xeito que faremos co herbario, virtual.

Andrés Nieto Porras. Fauna y flora (CC BY-SA)

Ao longo do noso camiño resulta bastante complicado observar ao noso paso moitas especies de fauna, ben polos seus costumes (animais nocturnos) ou ben pola súa tendencia a fuxir das persoas, especialmente de grupos ruidosos. Por iso cómpre manter o máximo silencio posible camiñando e, ademais, estar atentos aos sinais e indicios da súa presenza. Observar pegadas, excrementos, plumas, restos dos seus alimentos (cunchas, ósos, eixos de piñas, etc.) permítenos confirmar a presenza de moitas especies sen necesidade de velas.