6.1 Solucións ás actividades prantexadas

• Foron de Europa

Roda, metalurxia do ferro, cabalo, trigo.

• Viñeron de América

Tomate, cacahuete, café, cacao, tabaco, caucho-chicle, prata, ouro, patacas, millo.

• Idea

“As asombrosas proporcións do corpo humano non poden ser produto dun aleatorio capricho da natureza, xa que a matemática só pode ser concibida polos seres pensantes”. Canon das proporcións humanas.

• Logros

Símbolo da simetría do corpo humano e do universo en xeral;

• Autor

Leonardo da Vinci. Pintor, científico, escultor, arquitecto, músico, poeta, filósofo e escritor florentino nado en Vinci en 1452 e falecido en Amboise en 1519. xenio universal, prototipo do home renacentista.

Características

Obra

• Título

Nacemento de Venus.

• Autor

Sandro Boticelli.

• Data

1485 (non existe a certeza absoluta)

• Localización

Galería dos Uffizi (Florencia).

• Estilo

Primeiro Renacemento florentino. Segunda metade do Quatrocento.

• Temática

Mitolóxica. Inspírase nas ideas dos neoplatónicos, que se basean no principio de que “o ser humano ten que buscar a unidade entre a beleza, o amor e a verdade, representados na figura de Venus (“amor platónico”). Tamén se identifica co ideal de intelixencia pura ou o saber supremo. Apreciamos a mensaxe simbólica cristiá do renacemento á vida polo bautismo.

• Personaxes que aparecen e significado

Os personaxes presentan paso de "danza" polo que semellan flotar sobre a paisaxe. A obra representa á deusa, tras o seu nacemento, na illa de Citera, empurrada polo vento (representación inspirada en Homero). Venus aparece no centro da composición sobre unha enorme cuncha de vieira; os seus longos cabelos louros tapan as súas partes íntimas entanto que co seu brazo dereito trata de taparse o peito, imitando unha postura típica das estatuas romanas das Venus Púdicas. A figura abrancazada acompáñase de Céfiro, o deus do vento, xunto a Aura/Cloris (= pálido), a deusa da brisa, enlazados ambos personaxes nunha estreita aperta. Na zona terrestre atopamos unha das Horas, as deusas das estacións, en concreto da primavera, xa que leva o seu manto decorado con motivos florais. A Hora espera a deusa para arroupala cun manto tamén floreado (sinal de que os misterios de Venus atópanse ocultos); as rosas caen xunto a Venus, xa que a tradición di que xurdiron con ela. Pénsase que para pintar a Venus, o pintor inspirouse en Simonetta Vespucci.

• Luz e cor

Emprega unha cor suave que dá unha textura delicada á pel. As cores son suaves e delicadas, cun claro contraste entre as figuras femininas (como Venus branquísima) e masculina (pel escura). O fondo está iluminado só arredor de Venus, pois dela emana a luz, destacando así a súa propia figura, centro da composición. A composición da sensación de suavidade e calma.

• Cantos fillos sobreviviron aos pais? Era frecuente no século XVIII?

Dúas (María e Bárbara). Si, moitos nenos non sobrevivían a infancia por doenzas, fames, ...

• Posibles causas da morte da primeira muller.

Doenza posparto.

• A que idade morreu J. Benard? E a súa muller?

El aos 50 anos e 11 meses.

A súa muller aos 39 anos.

• Cantos fillos tiveron J.B. e a súa primeira muller?

Seis fillos

• Calcule os intervalos (en meses) entre os nacementos dos fillos.

1. Nicolás/Xoán = 35	4. Xosé/Barbara = 36
2. Xoán/Marga = 27	5. Barbara/María = 49’5
3. Marga/Xosé = 32	35 + 27 + 32 + 36 + 49’5 = 35’9 meses           5

• A que idade casaron Bárbara e María? Era normal naquela época?

24 e 25. Non era moi tarde pero deberían colaborar economicamente na casa do seu pai.

1

• As meninas, Velázquez.

2

• As tres gracias, Rubens.

3

• A moza da perla, Vermeer.

4

• Nenos xogando aos dados, Murillo.

5

• A muller barbuda, Ribera.

6

• As lanzas, Velázquez

7

• A lección de anatomía do doctor Tulp, Rembrandt

8

• A ronda de noite, Rembrandt

• Vella fritindo ovos (National Gallery of Scotland – Edimburgo, pintado cara a 1618).

Pintado na etapa sevillana do pintor. Cadro de xénero ou bodegón. Vese o gusto polo realismo, polas escenas cotiás. Aparece unha vella no momento de fritir uns ovos nunha pota de barro. Ergue a cabeza cara a un mozo que leva un frasco de viño e un melón. Á dereita, unha mesa cunha natureza morta. A vella podería ser a sogra do pintor e o mozo un recadeiro que lle serviu de modelo (personaxes populares).

• Os bébedos ou Otriunfo de Baco (Museo do Prado – Óleo sobre lenzo, 1628-29).

Pintado para Filipe IV. O pintor representa a Baco como o deus que libera temporalmente os homes dos seus problemas cotiáns, ao ofrecerlles viño. Hai quen pensa que o tema mitolóxico e o carácter festivo da obra foi proposto polo pintor Rubens. Destaca que utilice un realismo tan veraz (personaxes populares bébedos) para representar a escena mitolóxica.