6.1 Solucións das actividades propostas en lingua galega

S1.             

• A historia acontece nunha aldea do interior de Galicia, con tan só un habitante.
• O abandono que afecta ao rural galego, que contrasta cos atascos e aglomeracións das zonas urbanas que o noso personaxe escoita na radio, e o abandono que sofren os maiores.
• O personaxe fai espantallos Porque é unha maneira de lembrar os que noutro tempo viviron alí, de imaxinar que aínda segue habendo xente nas casas, que non está so.
• A frase final resume o tema da curtametraxe, porque resume perfectamente a situación de abandono de moitas aldeas galegas, abandono que tamén reflicte moi ben a imaxe da chave tirada no chan.

S2.             

• Trátase dunha exposición das características fundamentais dos moluscos e dos subtipos e especies en que se dividen.
• Cinco tecnicismos: filium, deteróstomos, subtipo, anfineuros, conectivos, solenogastros...
• Non hai no texto expresións de ideas propias, porque nos textos expositivos o fundamental e transmitir información da maneira máis obxectiva posible.

S3.             

• Tema principal: a diversidade de clases de familias da sociedade actual.
• Parágrafos:

–        Parágrafo 1: preséntasenos a tese que o autor do texto vai argumentar ao longo do mesmo. Dísenos que a familia é un tema que esperta moito interese, tanto na actualidade como en épocas anteriores.

“Poucos fenómenos sociais suscitan tanto interese e discusión permanente como é o da familia. En diferentes épocas, contextos, e dende múltiples lugares de interlocución, “a cuestión familiar” supón un catalizador de múltiples debates e polémicas, interpelando directamente moitas delas á identidade de toda unha sociedade, de como esta vive, o que nela acontece e dos seus futuribles”.

–        Parágrafo 2: fálasenos das funcións sociais que as familias poden cumprir nunha sociedade.

“Analistas sociais tenden a referirse á temática aludindo ás funcións sociais que a familia cumpre nunha sociedade: funcións cambiantes ou ameazadas, procesos que a comprometen ou afortalan, subxacendo unha mirada concentrada no diagnóstico (¿está a familia en crise?) e/ou alternativamente na prognose (¿cal é o futuro da familia?).

 Estes enfoques deixan pouca marxe para un esforzo comprensivo da experiencia familiar máis inmediata e cotiá: ¿como viven as familias? ¿Como se proxectan os seus membros nelas e a través delas? ¿Por medio de que itinerarios vitais se conforman e en que contextos e escenarios estruturais se constitúen as diferentes retículas familiares?”

–        Parágrafo 3: fálasenos da dificultade que implícita que supón dar unha definición adecuada da familia.

“Estas preguntas refírense fundamentalmente aos aspectos experienciais e aos sentidos performativos que están detrás do máis manifestmente observable, como son as denominadas “estruturas familiares”. Mais outro tipo de interrogantes que se nos antollan particularmente oportunos para entendermos a realidade familiar aluden aos compoñentes de significado e disputa que circulan en torno ao que son e deben ser as familias. A natureza política da familia queda patente na incapacidade de diferentes sectores da nosa sociedade para consensuar o que a familia significa e o que a define como institución social particular (Gittins, 1985). As paixóns, os medos, as expectativas, os valores e o reservorio ideolóxico que se detectan nas análises legais e doutas non axudan a crear espazos de reflexión crítica sobre os seus compoñentes constitutivos nin tampouco permiten, polo xeral, unha observación despaixonada da realidade empírica familiar [...].”

• Significado das palabras.

–        Prognose: coñecemento anticipado dun feito que vai suceder.

–        Retícula: tecido en forma de rede.

–        Empírico: que se basea na experiencia e na observación.

S4.             

Resposta libre

S5.             

• za: caza, zarandear, zambiano.
• ce: cesión, decena, recendente.
• ci: ciclo, cidade, recio,
• zo: zoo, cazo, zorza.
• zu: zume, zumbar, zulú.

S6.             

• Construción: construtivo, construtor.
• Destrución: destruír, destrutivo, destrutor.
• Detectar: detección, detectando, detectaba.
• Director: dirección, directivo, directriz.
• Proxectar: proxección, proxecto, proxectivo.

 S7.             

• Redactor.
• Protector.
• Condutor.
• Inspectora.
• Instrución.
• Corrección.

S8.             

• Sux: Mónica. Pred: recolleu a cafeteira.
• Sux: A nena. Pred: levou todo ata o vertedoiro da cociña.
• Sux: Nós (elíptico). Pred: lembramos eses días do verán pasado.
• Sux: as palabras. Pred: volvían agora á súa mente.

S9.             

• O neno, a nena e o seu pai viñeronno autobús.
• Gústanme as películas de vaqueiros.
• A multitude abalanzouse contra o orador.
• Toda aquela xente veu andando.

S10.      

• Cala xa!: volitiva.
• Isto é unha trapallada!: exclamativa.
• A que hora é o cine?: interrogativa.
• Ana vai ao médico: enunciativa.
• A muller de azul chámase Mercedes: enunciativa.
• Quen che dixo iso?: interrogativa.

 S11.         

Resposta libre.

S12.         

• Pucha:boina.
• Monteira: gorro.

 

S13.         

Anáfora

S14.         

Unha personificación, porque atribúe calidades humanas a un animal.

S15.         

• Lito, que é unha persoa nova que se volve violento cando a nai non lle dá os cartos para comprar droga. Utiliza unha linguaxe vulgar cando o contrarian.
• Aurora, a nai de Lito, que se separou do seu home e que trata de convencer o fillo para que non compre máis droga. Trata de ser firme e cariñosa con el.
• Aparece citado tamén Currás, que semella ser un pequeno traficante.

S16.         

A discusión entre a nai e o fillo porque este quere localizar cartos para comprar droga. A nai quere que ingrese nun centro para curarse e que deixe os cartos para comprar alimentos.

S17.         

• (Excítase. Continúa a busca con precipitación.)
• O fillo sóltaa de socato, horrorizado.
• Lito, nunha especie de arrebato, abalánzase sobre súa nai, agárraa por un brazo e retórcello.

S18.         

Trátase dun texto baseado no diálogo entre personaxes, a través do que se manifesta e desenvolve o conflito entre eles. Está pensado para ser representado nun escenario.

S19.         

No texto preséntanse os feitos que lles suceden a uns personaxes, nun contexto de lugar e tempo concretos: Pedro abandona os arredores de Borodino, despois da gran batalla (setembro de 1812) e diríxese a Moscova. O fundamental do texto é a relación dos feitos que suceden a eses personaxes.