As nosas voces, diferentes!

Cantante — Storyset. *Ilustración del concepto de grabar* (CC BY)

De seguro que en máis dunha ocasión repararíades nas peculiaridades da vosa propia voz, algo que ten especial que a fai totalmente recoñecíbel e diferentes ás demáis. De feito, poderiamos recoñecer as voces das persoas máis achegadas a nós simplemente con escoitar unha soa palabra, sen necesidade de ollar para elas ou manter unha conversa durante tempo, non si? Existe unha calidade do son encargada de atribuírlle a cada instrumento, persoa, obxecto... a súa identidade musical, e recibe o nome de timbre. O timbre ten que ver cos materiais cos que se fabricou un instrumento, o seu tamaño e forma, e no caso concreto das persoas coa morfoloxía do noso propio corpo (lonxitude das cordas vocais, caixa torácica, sexo, forma de falar, etc).

Quen anda ai?

Duración:: 25
Agrupamento:: 5-25

Brgfx (Freepik). *Detective buscando pistas en plantilla* (CC BY)

Nesta pequena actividade comprobaremos de primeira man a importancia que ten o timbre na música, xa que grazas a esta calidade do son podemos diferenciar instrumentos, voces ou incluso os ruídos que provocan determinados obxectos. Para levalo á práctica imos contextualizar un pouco a tarefa, así que seguide lendo!

Quentando motores...

Para realizar esta actividade non precisaremos material determinado, simplemente as nosas voces e por suposto afinar os oídos! A agrupación dos participantes será individual, e a cada persoa asignaráselle un lugar diferente na aula do que está afeito a empregar. A disposición no espazo deberá ser ordenada e con distancia suficiente para que un participante poida chegar a outro para escollelo sen dificultade.

Quen é quen?

Unha vez que temos todo preparado, deberemos establecer os roles dos participantes. Neste xogo diferenciamos dous tipos:

Cómplice: será a persoa encargada de escoller ó ladrón (en segredo) e tamén de preguntar despois ó resto de participantes, que se convertirán en detectives para adiviñar quen é o ladrón.
Ladrón: seleccionado previamente pola persoa cómplice, é quen emite o son.
Detective: despois de escoitar falar ó ladrón, pero tendo os ollos pechados, deberá recoñecer a súa identidade empregando soamente o sentido do oído.

Instrucións do xogo

O primeiro que deberemos de ter claro é a figura do cómplice, que será a primeira persoa que intervirá na dinámica do xogo escollendo en segredo ao ladrón mentres todos/as teñen os ollos pechados. Unha vez escollida esta persoa, pode comezar o xogo!

Para comezar todos os participantes deberán permanecer sentados no seu sitio e pecharán os ollos inclinando a cabeza para tapalos coas mans. Tamén poderemos empregar algún sistema para tapalos como unha máscara ou similar.
Con todo en silencio e os participantes sen poder mirar, o cómplice deberá escoller ó ladrón, e para facelo terá que desprazarse ata onde se atope sen facer ningún ruído e tocarlle na cabeza coa man. Soamente o/a cómplice coñecerá a identidade do ladrón, que a partir dese momento poderá abrir os ollos.
Cando o/a persoa cómplice se separe, fará un pequeno xesto para que o seu ladrón diga en alto a palabra "Konnichiwa" (o equivalente a hola en xaponés). Despois de dicilo, volverá a pechar os ollos e permanecerá agochado.
Unha palmada do/a cómplice fará que tódolos participantes esperten e abran os ollos.
O propio cómplice escollerá á persoa que ten que adiviñar quen é o seu ladrón, é dicir, o/a detective. Soamente teremos un intento, e de non ser correcta a resposta será a quenda para que outra persoa o adiviñe.
O ladrón convertirase en cómplice na seguinte quenda.
E sen máis preámbulos.... a xogar!