Saltar navegación

FACTORES DOS QUE DEPENDE

BIOLÓXICOS(ANATÓMICOS)

A propia estructura das fibras dos músculos, o sistema enerxético e neuromuscular, así como a propia resposta hormonal varía nalgún aspecto dunha persoa a outra, polo que a capacidade da forza e a súa evolución tamén dependen do nosas características biolóxicas.

A IDADE.

Tras pasar a pubertade(normalmente entre os 14 e 16 anos) hai un aumento da forza como consecuencia do desenvolvemento anatómico(alongamento e aumento dos ósos e dos músculos) e a da considerable mellora da coordinación. Este proceso de consolidación anatómica remata na maioria dos casos aos 20 anos incrementando a forza  ata os 25.

O SEXO. 

Polo xeral ata os 12-14 anos nos existen diferencias significativas entre homes e mulleres(aínda que o aumento da forza aparece antes nelas). A partir distas idades o aumento dos niveis de testosterona e a aparición da hipertrofia muscular masculina marcan distancias  a favor dos rapaces.

O PROPIO TAMAÑO E LONXITUDE DO MÚSCULO.

A maior volumen de músculo maior capacidade de xerar forza. Pola contra se o músculo estirase ata un 20% con respecto á súa posición de repouso, prodúcese a máxima tensión e por tanto forza e se supera esta porcentaxe a capacidade de producila mingua.
factores

CARACTERÍSTICAS PERSOAIS

A HERDANZA E A XENÉTICA.

Dalgún xeito podemos vernos representados morfolóxicamente nalgún dos nosos proxenitores. Independientemente da potencial estatura de ambos, podemos herdar características anatómicas e morfolóxicas diferenciadas transmitidas ao longo das xeneracións precedentes. Así a xenética determina a existencia dun maior ou menor número fibras musculares chamadas rápidas(son as que reciben o maior estímulo para medrar e que implican un maior grao de forza). De igual xeito, por exemplo, se os nosos pais teñen uns corpos que poderíamos clasificar como "mesomofos", nós poderiamos acadar con maior facilidade un nivel de forza muscular con menor proporción de grasa que se fosen endomorfos.

* "mesomofos" ( pernas moi fortes, hombreiros anchos e cintura estreita e que presentan pouca grasa corporal ) - "endomofos" (constitución ósea grande e propensos a acumular grasa) - "ectomofos" (delgados con pouca masa muscular e pouca grasa ) 

O NOSO XEITO DE VIDA

Outros factores dependen de nós como os hábitos da alimentación, de quecemento e do propio descanso e podémolos modificar influíndo positiva ou negativamente na nosa condición física. 

A ALIMENTACIÓN

 Unha dieta equilibrada que aporte as suficientes calorías e nutrientes (vitaminas, proteinas, hidratos de carbono, grasas, minerais...) é fundamental para o bo funcionamento e rendemento muscular e con elo da propia forza. Se a nosa dieta e pobre ou carece dalgúns compoñentes básicos difícilmente teremos a forza necesaria para saltar máis alto, lanzar máis lonxe, repetir máis veces un exercicio ou resistir na práctica a duración dalgunha modalidade deportiva.

O QUECEMENTO

Que poidamos chegar a exercitar a actividade física ou modalidade deportiva coa máxima capacidade da nosa forza depende tamén de realizar previamente exercicios para adaptar progresivamente a nosa mobilidade articular e capacidade neuromuscular para acadar o nivel máximo desexado. Igualmente despois da actividade os exercicios de estiramentos axudan a recuperar antes os músculos evitando posibles lesións.

O SONO E O DESCANSO

Durmir as horas suficientes e respetar escrupulosamente os períodos de recuperación e descanso nos adestramentos deseñados ou entre as actividades físicas programadas é un feito condicionante para evitar lesións e para acadar o pleno desonvolvemento da nosa capacidade da forza.

EXTERNOS

TEMPERATURA E CLIMA.

As capacidade dos músculos tamén depende do clima e da temperatura, pois unha extemadamente baixa non axuda ao alongamento pleno das fibras e unha moi alta ao acurtamento normal das mesmas, co risco de sufrir lesións. 

A FATIGA.

As primeiras horas da mañá e as últimas do día (referidas con luz solar) son as optimas, pero a fatiga depende fundamentalmente do número de repeticións e da esixencia de potencia máxima e persistente dos músculos, sen períodos de descanso e recuperación axeitados para a actividade realizada. Un músculo fatigado ao que requerimos un esforzo maior é máis propicio para ocasionarnos unha lesión(como sobrecargas,alongacións ou  roturas das fibras).