O señor Pedro, mordomo do pazo, pediu a man de Maruxa e, ao pouco, ámbolos dous estaban danzando con moita elegancia e precisión sobre o minueto que nesta ocasión estaba dirixindo o mestre Xohán. O novo ritmo da música deulle outra gracia a este baile.
Brais, e unha das cociñeiras primeiro, e logo as restantes que estaban no salón, uníronse timidamente ao baile. Pouco a pouco, os seus pasos fixéronse máis delicados e graciosos, en perfecta harmonía coa música que enchía a sala.
E así, de novo xuntos, fixeron do salón principal do pazo un lugar onde a música e a danza transmitían alegría e entusiasmo.
Lectura facilitada
O mestre Xohán era o director da orquestra do pazo.
O señor Pedro e Maruxa bailaban moi ben o minueto que el tocaba.
Brais e as cociñeiras tamén se animaron a bailar.
Todos estaban moi contentos coa música e o baile.
O mordomo e a rapazada foron os mellores bailaríns.
Cando acabou a música, todos aplaudiron moito.