Saltar navegación

Riscos naturais meteorolóxicos: inundacións, secas e ciclóns

España e a importancia da súa localización

A forma da Península Ibérica e dos seus arquipélagos, xunto coa súa posición entre zonas de clima tépedo e subtropical, favorece que se den distintos tipos de fenómenos meteorolóxicos, chegando algúns deles a ser considerados moi intensos ou extremos.

No ano 2020, a cantidade destes fenómenos extremos aumentou moito. Segundo a ONU e o Grupo Intergobernamental de Expertos sobre o Cambio Climático (IPCC), unha parte importante da responsabilidade é do ser humano. Pero, exactamente, a que tipos de fenómenos nos referimos?

Entre os máis importantes, que afectan tanto ás persoas coma ao territorio, están as inundacións, as longas épocas de seca, os fortes ventos, as ondas de frío e calor pouco habituais e prolongadas, as tormentas violentas con saraiba, os tornados....

Lectura facilitada

A Península Ibérica e as súas illas están nun lugar onde hai climas tépedos e tamén subtropicais.
Por iso, aquí poden pasar diferentes tipos de fenómenos do tempo, algúns moi fortes.

No ano 2020, houbo máis fenómenos meteorolóxicos fortes que antes.
A ONU di que o ser humano ten parte da culpa deste aumento.

Pero, que fenómenos son estes?

Algúns importantes son:

Inundacións (moita auga que inunda as terras)
Temporadas de seca (moito tempo sen chover)
Ventos fortes
Ondas de frío e calor pouco normais
Tormentas violentas con saraiba (pedras de xeo que caen do ceo)
Tornados (ventos moi fortes que xiran en círculos)

A situación da Península Ibérica

Mapa físico do mundo

España, con unha extensión de máis de medio millón de quilómetros cadrados, é o segundo país máis grande da Unión Europea só superado por  Francia. Está situada nas medias latitudes no hemisferio norte, e ten a particularidade de ser o país máis ao sur e ao oeste de Europa.

A Península Ibérica, na que se atopa España, experimenta diferentes tipos de fenómenos meteorolóxicos pola á súa localización entre as zonas de climas tépedos e subtropicais. Isto fai que, de vez en cando, se produzan episodios meteorolóxicos extremos, que hoxe en día son máis frecuentes.

Os fenómenos que máis afectan á poboación e ao territorio son as inundacións, as secuencias de seca, os temporais de vento, os episodios de frío e calor extremos, as tormentas fortes con saraiba (pedra) e os tornados. Estes fenómenos causan moitos danos ás persoas e ás infraestruturas como vivendas, estradas e colleitas.

Debido a isto, España está entre os países máis expostos a riscos meteorolóxicos na Unión Europea, especialmente na costa mediterránea e en ambos os arquipélagos. Estes lugares, xunto con algúns puntos do norte de España, son considerados como "rexións de risco" debido ao perigo que presentan os fenómenos meteorolóxicos.

Lectura facilitada

España sofre episodios metereolóxicos frecuentes e variados.

Os principais episodios metereolóxicos que se dan en España son:

  • inundacións
  • secas
  • temporais de vento
  • vagas de calor
  • tormentas violentas
  • tornados

Inundacións


As chuvias intensas e torrenciais representan o principal risco meteorolóxico no noso territorio debido ao seu forte impacto sobre a poboación. De feito, constitúen o fenómeno natural que con máis frecuencia se rexistra en España, sobre todo no Levante peninsular.

Podemos diferenciar dous tipos principais de inundacións:

Inundacións extensas: prodúcense cando chove de forma continua e abondosa durante un período prolongado. Estas precipitacións provocan desbordamentos de ríos que afectan grandes extensións de terreo. Adoitan ocorrer no inverno e son máis comúns nas zonas do interior e do norte peninsular.


Inundacións repentinas: son causadas por chuvascos moi intensos pero de curta duración. Provocan subas bruscas do nivel da auga en ríos pequenos, torrentes ou barrancos. Estas situacións son típicas das zonas próximas ao Mediterráneo e tamén se dan con frecuencia nos dous arquipélagos. Aínda así, tamén poden producirse en áreas montañosas doutras rexións.


En canto á DINA (Depresión Illada en Niveis Altos), trátase dun núcleo de aire frío que queda separado da corrente principal en chorro, rodeado de aire máis cálido. Esta configuración atmosférica xera moita inestabilidade, dando lugar a tormentas intensas e chuvascos fortes, sobre todo se na superficie hai aire cálido e húmido. En España, estas situacións son habituais no outono e afectan especialmente as zonas costeiras mediterráneas, o Cantábrico, así como o suroeste e sur peninsular.

Fóra de España, destaca o fenómeno de O Neno (El Niño South Oscilation) que se produce no Pacífico fronte as costas de Chile e Australia. Na súa fase máis intensa –periodicamente uns 14/16 episodios cada século– a perda de poder do Anticiclón de Pascua –centro de acción clave da circulación do Pacífico Sur– agudízase e substitúese por unha profunda Baixa Presión nas costas chilenas, mentres que sucede ao contrario en Australia, instalándose un anticiclón, cando o normal é unha Baixa, sufrindo unha severa seca. Nas terras de Sudamérica instálase unha Baixa que causa precipitacións e temperaturas insólitamente altas, con inundacións no interior e calamitosas caídas de pesca.

Mapa das temperaturas anómalas durante O Neno de decembro de 1997 - Maulucioni, CC 4.0.
Mapa das temperaturas anómalas durante O Neno de decembro de 1997

Lectura facilitada

As inundacións son o risco natural máis habitual en España.

As choivas abundantes e continuas causan crecidas dos ríos do interior e norte da Península Ibérica.

Choivas curtas pero moi intensas causan inundacións lóstrego na costa mediterránea.

Sabías que?

O fenómeno das inundacións son a catástrofe natural que maiores perdas xera en España. Segundo o Consorcio de Compensación de Seguros e o Instituto Xeolóxico e Mineiro de España, os danos producidos por inundacións están valorados en  800 millóns de euros anuais de media.

Le acerca

As inundacións en España

Desde mediados do século XX, producíronse en España diversas inundacións destacadas polo seu forte impacto na poboación. Entre as máis significativas están as do río Turia en Valencia (outubro de 1957), do Llobregat en Barcelona (setembro de 1962), do Xúcar tamén en Valencia (outubro de 1982), así como as inundacións que afectaron os ríos do País Vasco (agosto de 1983), a vila de Padrón (1987), os ríos Xúcar e Segura (novembro de 1987), o barranco de Arás en Biescas (agosto de 1996) e os arroios Rivilla e Calamón en Badaxoz (novembro de 1997). Estas situacións tiveron consecuencias moi graves para as persoas e infraestruturas das zonas afectadas.

Por outra banda, tamén poden producirse inundacións repentinas a causa da rotura de infraestruturas como presas ou balsas de auga. Un exemplo moi relevante foi a rotura da presa de Tous en outubro de 1982, que agravou os efectos dunha forte vaga de choivas na conca do Xúcar.

Lectura facilitada

As inundacións en España
Desde a metade do século XX houbo en España moitas inundacións importantes.
Estas enchentes causaron grandes danos e afectaron a moitas persoas.

Algunhas das máis graves foron:

En 1957, o río Turia en Valencia desbordouse.
En 1962, o río Llobregat provocou inundacións en Barcelona.
En 1982, o río Xúcar, tamén en Valencia, causou moitos estragos.
En 1983, varios ríos do País Vasco tamén se desbordaron.
En 1987, houbo inundacións na vila de Padrón e nos ríos Xúcar e Segura.
En 1996, o barranco de Arás en Biescas tivo unha traxedia moi grave.
En 1997, os arroios Rivilla e Calamón en Badaxoz tamén causaron danos.
Estas inundacións tiveron consecuencias moi serias para as persoas, as casas e as estradas das zonas afectadas.

As secas

A seca é unha ameaza silenciosa e constante. Prodúcese amodo e case sen que nos deamos conta, a escaseza de choiva deixa baleiros os encoros e quita a humidade do chan. 

Afecta á subministración de augas para a poboación, á agricultura de secaño, e tamén se dá a falta de auga para regar os terreos (seca agrícola) chegando a afectar á produción hidroeléctrica. Todo isto leva consigo importantes custes económicos, escaseza de produtos, alza de prezos, encarecemento das facturas da luz e auga, chegando ás restricións ó consumo nas zonas afectadas.

A seca é un grande perigo climático que motivado pola ampla extensión xeográfica e á diversidade de climas que presenta España, presenta dous tipos principais de seca:

Secas prolongadas, de longa duración que se estenden durante dous ou máis anos e golpean con diferente intensidade en practicamente todas as zonas do país. Exemplos destacables destas secas prolongadas foron as dos períodos 1981–1984, 1990–1995 e 2016–2017.

Os anos secos,  son máis frecuentes, especialmente no sueste peninsular, unha área xa de por si máis vulnerable á escaseza de precipitacións. Tamén existen casos menos habituais, como as secas cantábricas (1989–1990), que teñen un forte impacto en zonas que normalmente reciben abundante choiva e que non están preparadas para períodos prolongados de seca.

Os efectos destas secas, especialmente cando se manteñen no tempo, son ben coñecidos: reducións nas colleitas, perdas económicas no sector agrario e gandeiro, e incluso restricións na subministración de auga en zonas urbanas cando a situación se agrava.

Como resposta á persistencia deste fenómeno no noso territorio, en 2009 púxose en marcha o Observatorio Nacional da Seca, un organismo dependente do goberno central encargado de facer un seguimento regular deste risco climático. Ademais, segundo o establecido pola Lei 10/2000 do Plan Hidrolóxico Nacional, cada demarcación hidrográfica debe contar cun plan específico de xestión das secas.

A seca é un problema moi grave e frecuente no noso país, polo que en 2009 o goberno creou o Observatorio Nacional da Seca, encargado de controlar e estudar este fenómeno climático. Ademais, segundo a Lei do Plan Hidrolóxico Nacional, as distintas zonas dos ríos, chamadas demarcacións hidrográficas, elaboraron plans para xestionar mellor as épocas de seca e minimizar os seus efectos.

Fotografía dunha terra seca

Lectura facilitada

A seca: un perigo silencioso
A seca é un perigo que chega pouco a pouco, case sen que nos decatemos. Cando chove pouco durante moito tempo, os encoros van quedando baleiros e a terra perde a súa humidade.

Isto causa moitos problemas:

  • Falla a auga para beber ou cociñar nas casas.
  • A agricultura e a gandería teñen perdas porque non hai auga suficiente.
  • Non se pode regar as plantas (seca agrícola).
  • Baixa a produción de electricidade nas centrais hidroeléctricas.
    Todo isto xera consecuencias graves:
  • Faltan alimentos e soben os prezos.
  • Aumentan as facturas da luz e da auga.
  • Nalgúns lugares hai que limitar o uso da auga.


Tipos de seca en España
España é un país con moita variedade de climas. Por iso, hai dous tipos principais de seca:

  • Secas longas ou prolongadas: Duran máis de dous anos e afectan case todo o país.
    Exemplo: secas dos anos 1981–84, 1990–95 e 2016–17.
  • Anos secos:
    Son máis curtos e máis habituais, sobre todo no sueste da península, onde xa chove pouco.
    Tamén pode haber secas en lugares onde normalmente chove moito, como no norte (zona cantábrica). Alí causan problemas porque non están preparados para iso.

Os ciclóns

Os termos "Furacán", "ciclón" e "tifón" fan referencia a un mesmo fenómeno meteorolóxico, caracterizado por intensas choivas de caracter torrenciail e ventos con velocidades máximas superior aos 119 km/h.

Este tipo de tormenta recibe distintos nomes segundo a zona do planeta.

  • No mar Caribe e no golfo de México chámase furacán.
  • No Pacífico norte occidental, tifón.
  • Na baía de Bengala e no mar Arábigo, ciclón.
  • No Pacífico sur occidental e no océano Índico suroriental, ciclón tropical severo.
  • No océano Índico suroccidental, ciclón tropical.
Fotografía aérea dun Ciclón

Lectura facilitada

Aquí tes o texto adaptado en lectura facilitada, cunha linguaxe máis sinxela e frases máis curtas para facilitar a comprensión:


As palabras furacán, ciclón e tifón significan o mesmo tipo de fenómeno meteorolóxico.

Son tormentas moi fortes que traen:

  • Chuvias intensas e torrenciais
  • Ventos moi fortes, que poden superar os 119 km/h

Aínda que o fenómeno é o mesmo, o nome cambia segundo a zona do mundo onde ocorre:

No Golfo de México e e Caribe, chámaselles furacáns.
Nas zonas de Asia chámanse tifóns.
Na baía de Bengala e o mar Arábigo (preto da India), chámanse ciclóns.
No Pacífico suroeste e no océano Índico sueste, chámanse ciclóns tropicais severos.
No océano Índico suroeste, chámanse ciclóns tropicais.

Para saber máis

Debido á situación da Península, esta está fora do alcance dos ciclóns, máis propios de áreas cálidas tropicais. Porén, por mor dos cambios producidos no clima a nivel global nos últimos anos, están aparecendo fenómenos atmosféricos alleos á nosa latitude coma a tormenta subtropical Alpha que foi un fenómeno moi pouco común, xa que foi o primeiro ciclón subtropical rexistrado que tocou terra  en Portugal.

Esta tormenta formouse a partir dunha grande área de baixa presión que non era tropical, e que foi observada por primeira vez polo Centro Nacional de Furacáns o 15 de setembro de 2020. Ao comezo, non se pensaba que fose transformarse nun ciclón tropical, e parecía que ía desprazarse lentamente cara ao sueste durante varios días, sen chegar a desenvolverse moito. Con todo, o sistema acabou evolucionando e converténdose nun ciclón subtropical.

Fotografía aérea dunha tormenta tropical

O 17 de setembro, a baixa presión comezou a separarse das súas frontes e organizouse o suficiente para ser considerada un ciclón subtropical ao achegarse á península ibérica. Ese mesmo día, Alpha converteuse oficialmente nunha tormenta subtropical.

Alpha tocou terra no sur de Figueira da Foz, en Portugal, na tarde do 18 de setembro, sendo así o primeiro ciclón subtropical en chegar á terra en Portugal continental. Ademais, foi o terceiro ciclón subtropical confirmado que tocou terra en Europa continental, despois do furacán que afectou España en 1842 e do furacán Vince, que entrou como depresión tropical en 2005.

Alpha debilitouse rapidamente, converténdose nun sistema residual ao comezo do 19 de setembro.

Durante a tormenta confirmáronse polo menos dous tornados en Portugal e unha persoa faleceu en España debido aos fortes ventos. Os danos causados por Alpha foron estimados en varios millóns de euros.

Lectura facilitada

A península está nun lugar onde normalmente non chegan os ciclóns, porque estes pasan en zonas cálidas e tropicais.

Pero, debido ao cambio climático, nos últimos anos están a aparecer tormentas pouco habituais aquí, como a tormenta subtropical Alpha. Esta foi moi rara porque foi o primeiro ciclón subtropical que tocou terra en Portugal.

Alpha formouse a partir dunha gran zona de baixa presión que non era tropical. Ao principio, non se esperaba que se convertera nun ciclón tropical. Pensábase que se movería despacio cara ao sueste durante varios días sen cambiar moito.

Pero, finalmente, a tormenta foi evolucionando e converteuse nun ciclón subtropical.

Alpha chegou á terra no sur de Figueira da Foz, en Portugal, o 18 de setembro pola tarde. Foi o primeiro ciclón subtropical que tocou terra en Portugal. 

Alpha perdeu forza rápido e o 19 de setembro xa era só un resto pequeno.

Durante a tormenta houbo polo menos dous tornados en Portugal. En España, unha persoa morreu polos ventos fortes. Os danos causados foron moi grandes, valorados en millóns de euros.

Feito con eXeLearning (Nova xanela)