Mapa de Músicas do Mundo
Nesta actividade imos embarcarnos nunha emocionante viaxe musical ao redor do mundo. Para iso, navegaremos a través dun mapa interactivo con diferentes mostras de músicas tradicionais de distintas culturas e rexións.
Primeiro, exploraremos este mapa e escoitaremos fragmentos das diferentes músicas que se presentan. Mentres as escoitamos, presta moita atención aos sons, ritmos e instrumentos que se utilizan.
Despois, escolleremos as músicas que máis nos gusten. Investigaremos un pouco máis sobre elas e cubriremos o Pasaporte musical coa seguinte información:
Descrición xeral da música:
- País.
- Características.
- Instrumentos: cal te chamou máis a atención, como se toca, familia de instrumentos á que pertence...
- Emocións ou sensacións que transmite.
Unha vez rematedes as páxinas do pasaporte, poñédeas en común para que poidades coñecer un pouco máis sobre as ricas e diversas músicas do mundo.
O tambor powwow, tamén coñecido como tambor de batida, xoga un papel central e sagrado nos eventos de powwow das comunidades indíxenas das Primeiras Nacións, nativos americanos e indíxenas do Canadá e dos Estados Unidos. O tambor é máis ca un instrumento musical; é considerado un elo espiritual e cultural que une os participantes do powwow.
As big bands orixináronse e floreceron nos Estados Unidos como unha resposta creativa e social ás condicións da época, ofrecendo música emocionante e bailable que capturou a imaxinación dunha xeración e deixou un legado duradeiro na historia do jazz e da música popular.
Un instrumento típico e fundamental nas big bands é a trompeta. As trompetas desempeñan un papel destacado no son característico deste tipo de agrupacións musicais, especialmente na sección de metais polo seu son brillante e potente que destaca sobre o conxunto instrumental.
A música tradicional mexicana é moi variada e reflexa a diversidade cultural do país. Algúns dos xéneros e estilos emblemáticos de México inclúen o mariachi, a ranchera, o corrido, o son jarocho e o huapango. O mariachi é especialmente recoñecido, empregando instrumentos como a guitarra, a vihuela, o guitarrón, as trompetas e o violín. As cancións mariachi son festivas e emocionais, abordando temas de amor e tradicións mexicanas.
O guitarrón é un instrumento fundamental nos grupos de mariachi. Trátase dunha guitarra grande de cinco cordas que proporciona a base rítmica e melódica nos conxuntos mariachi. Produce graves profundos e característicos que dan corpo e sustento ao son mariachi. É tocado coa man dereita para marcar o ritmo e coa esquerda para producir acordes e notas.
A música tradicional chinesa ten unha longa e rica historia, que se remonta a miles de anos atrás. Esta música reflicte a diversidade cultural e xeográfica do vasto país, cunha ampla variedade de estilos e instrumentos.
Un dos instrumentos máis emblemáticos da música tradicional chinesa é o Erhu, un violín de dúas cordas orixinario do norte de China. O Erhu destaca pola súa sonoridade melancólica e expresiva, que evoca a beleza da natureza e a esencia da cultura chinesa.
A música india ten unha longa e rica historia. Está baseada en dous sistemas principais: o Carnático, do sur da India, e o Hindustani, do norte. Esta música caracterízase polo uso de modos ou escalas (ragas), así como por unha gran énfase na improvisación e no virtuosismo instrumental.
Un dos instrumentos máis icónicos da música india é o sitar. O sitar é un instrumento de corda pulsada que se toca cun plectro. Ten un resonador en forma de pera e un longo mástil con varias cordas. O seu son melancólico e expresivo converteuno nun dos símbolos da música india. 
A música tradicional filipina é rica e diversa, reflicte a historia, a cultura e a mistura única de influencias que caracterizan as Filipinas.
As Filipinas posúen unha variedade de instrumentos musicais tradicionais. Algúns dos máis coñecidos inclúen o kulintang (conxunto de gongos), o kudyapi (un tipo de alaúde), o gangsa (un tipo de gongo), o tongali (frauta de bambú) e o bamboo buzzer (un instrumento de vento feito de bambú). Estes instrumentos úsanse para crear unha variedade de melodías e ritmos únicos.
A música tradicional tailandesa ten raíces ancestrais que se remontan a miles de anos. Música rica e variada con diferentes estilos e xéneros que está moi ligada a rituais, festas e cultura de Tailandia. Utiliza escalas pentatónicas e ritmos complexos con melodías sinuosas.
Os instrumentos típicos desta música son o khim, o phin, o klong yao e os gongs. Estes instrumentos producen sons únicos e profundos.
O khim é unha cítara de madeira con 16-21 cordas que produce un son suave e melódico. Tocado principalmente con dous baquetas de madeira ou bambú. Tocar o khim require moita práctica e dominio de técnicas como o punteo e o glissando.
A música tradicional xaponesa posúe raíces ancestrais, con diversos estilos e xéneros. Algúns dos instrumentos típicos son o taiko, o shamisen e o koto. A música xaponesa caracterízase polo uso de escalas pentatónicas e ritmos complexos. Moita da música tradicional está ligada a cerimonias, festividades e a cultura xaponesa.
O taiko é un gran tambor tradicional xaponés, de importancia fundamental na música e cultura do país. Prodúcense sons poderosos e rítmicos ao tocar os Taiko, normalmente con grandes baquetas. Teñen unha longa historia en Xapón, sendo utilizados en música clásica e popular. Aprender a tocar o Taiko require gran técnica e destreza, xa que os músicos deben dominar os complexos patróns rítmicos.
A música cubana destaca polo seu ritmo, feito para bailar, e polas súas melodías alegres e harmonías ricas e complexas. A improvisación é unha parte importante, con moitos músicos cubanos creando novas melodías e ritmos sobre a marcha.
O tres cubano é un instrumento musical de corda típico de Cuba. Semella unha guitarra pero é máis pequeno e ten tres pares de cordas, o que suma un total de seis cordas e se toca con un estilo de rasgueo particular característico da música cubana. É fundamental na música tradicional cubana, especialmente nos xéneros como o son, o bolero e a guaracha.
A música arxentina, especialmente o tango, é unha expresión única da cultura e emocións arxentinas.
O tango é coñecido pola súa paixón, melancolía e ritmo distintivo. Incorpora influenzas musicais de Europa, África e América, fusionando estilos como a milonga, o candombe e a habanera.
Os instrumentos característicos do tango inclúen o bandoneón, a guitarra, o piano, o violín e o contrabaixo.
O bandoneón desenvolve un papel crucial na creación do son distintivo do tango, mentres que obras como "Libertango" de Astor Piazzolla seguen levando o legado do tango cara novas direccións artísticas, fusionando o tradicional co contemporáneo.
O berimbao é un instrumento musical de orixe afro-brasileira, usado tradicionalmente na capoeira e noutras expresións culturais do Brasil. Consiste nun arco feito de madeira curvada, ao cal se ata unha corda e unha cabaza na parte superior. Para tocalo, o intérprete utiliza unha pedra ou un pau para premer a corda e produce diferentes sons cunha baqueta.
O berimbao é tocado acompañado dunha caxixi (unha especie de maraca) e dun pandeiro na capoeira. A súa música proporciona o ritmo e o ton para os movementos e o xogo da capoeira.
A cumbia é un xénero musical tradicional de Colombia que ten as súas raíces nas culturas indíxenas e africanas. É unha mestura única de ritmos e influenzas que reflicten a rica diversidade cultural do país. Caracterízase polo seu ritmo envolvente e alegre, impulsado polo uso de instrumentos como tambores, guacharaca, gaita e acordeón. As letras das cancións abordan temas cotiáns, amorosos e folclóricos. A cumbia é tamén unha danza festiva na que os bailadores moven os seus corpos ao ritmo da música, creando un ambiente de celebración e comunidade.
A guacharaca é un instrumento de percusión utilizado na música vallenata, orixinaria da rexión caribeña de Colombia. Consiste nun pau de madeira con rañuras que se raspa cun peite metálico, creando un son característico que forma a base rítmica da música vallenata.
A música tradicional de Bolivia, especialmente nos Andes, é ricamente influída pola zampoña. Os músicos tocan a zampoña soprando aire nos tubos para producir sons melodiosos. A zampoña pode estar acompañada de outros instrumentos como a quena (frauta andina), o charango (instrumento de corda), e tambores como o bombo e a caixa.
A música andina de Bolivia é unha expresión cultural moi importante que reflicte a identidade e a historia do pobo boliviano. O son único da zampoña e a súa presenza na música andina fan dela unha parte esencial da tradición musical en Bolivia.
A música tradicional de Ghana é rica e diversa e reflicte a rica cultura e herdanza deste país de África Occidental. Desempeña un papel central na vida cotiá, celebracións, rituais e expresións artísticas das diversas comunidades étnicas que compón a poboación ghanesa.
Un instrumento característico utilizado na música tradicional de Ghana é o djembe. O djembe é un tambor de percusión de man que forma parte integral de moitas actuacións musicais en Ghana. É coñecido polo seu son distintivo e utilízase nunha variedade de ritmos e melodías tradicionais. O djembe é un exemplo emblemático dos instrumentos tradicionais que contribúen ao rico tapiz sonoro da música ghanesa, reflectindo a diversidade e vitalidade das expresións musicais nesta rexión de África.
A música tradicional arxelina ten profundas raíces na cultura árabe-bereber. Inclúe xéneros como o chaâbi, o malouf e o raï, e utiliza instrumentos típicos como o oud, o violín árabe e a percusión.
O oud, un laúd de colo curto, é un instrumento central na música tradicional de Arxelia. Os laudistas arxelinos desenvolveron un estilo propio de interpretación que se transmite de xeración en xeración.
O oud é considerado un instrumento icónico na rica tradición musical de Arxelia, sendo parte integral dos estilos e xéneros representativos da cultura deste país norteafricano.
A música de Sudán é diversa e reflicte a expresión da riqueza multicultural do país. Mestura influencias árabes, africanas e islámicas, reflectidas na variedade de instrumentos tradicionais como o balafón, o rababa ou o tar.
Cada rexión ten os seus propios estilos musicais característicos, relacionados coa diversidade étnica e xeográfica. A música ocupa un papel fundamental nas celebracións e rituais tradicionais, servindo para expresar identidade cultural e fortalecer os lazos comunitarios.
O balafón atópase principalmente nas tradicións musicais destes pobos e doutras comunidades étnicas de África. Consiste nunha serie de teclas de madeira (xeralmente de madeira dura como o ébano) dispostas sobre cabaciñas resonantes, que se golpean con marugas para producir sons melódicos. A miúdo utilízase en rituais, festivais e cerimonias tradicionais, así como en actuacións musicais para acompañar danzas e cantos.
A música tradicional de Tanzania é diversa e reflicte a cultura e herdanza étnica do país, con máis de 120 grupos étnicos distintos. Os Wanyambo/Wahaya son un grupo étnico destacado coñecido pola súa música tradicional.
Un dos seus instrumentos característicos é o tambor (ngoma), que é fundamental na súa música e danza, proporcionando ritmo e base musical.
A música tradicional francesa posúe unha gran variedade de instrumentos folclóricos distintivos. Neste vídeo podemos escoitar 'Bourrée d'Aurore Sand' que é unha canción tradicional francesa. Trátase dunha bourrée, un tipo de danza popular orixinada no centro de Francia.
Un dos máis emblemáticos é a vihuela ou 'vielle à roue', que é unha especie de zanfona. Composta por cordas que se fregan cunha roda, a súa caixa de resonancia e a roda fan vibrar as cordas para producir o seu característico son: un timbre único e melodioso.
A música tradicional suíza está moi ligada aos Alpes e á vida pastoral, reflectindo a paisaxe e tradición montañesa.
Xéneros comúns son os Jodel (canto a capela), as melodías de gueixa e as cancións de traballadores e destaca pola súa sonoridade sinxela pero evocadora.
Os instrumentos típicos inclúen o Alphorn, o Schwyzerörgeli (acordeón) e pequenos tambores.
A música tradicional de Austria está moi influenciada pola cultura alpina e a música folclórica dos Balcáns. Xéneros comúns son os Landler (danzas de parellas), as marchas militares e as cancións de montaña. Destaca polo seu carácter alegre, rítmico e polas súas melodías pegadizas.
Os instrumentos típicos inclúen o acordeón, o violín, o cítara e diferentes tipos de pandeiros, así como a serra musical.
A serra musical é un instrumento único e singular da música tradicional austríaca. Consiste nunha fina folla de serrar que se toca fregándoa cunha balea, xerando un son semellante a un violín. Tocando a serra con diferentes técnicas, os músicos son capaces de producir melodías sorprendentes e evocadoras, aínda que é difícil de dominar, segue a ser cultivada e interpretada na música tradicional de Austria.
A música tradicional de España posúe unha gran variedade e riqueza, reflexo da diversidade cultural do país. Cada rexión ten os seus propios xéneros, ritmos e instrumentos característicos. Algunhas formas musicais tradicionais destacadas son os fandangos, as iotas e as muiñeiras.
Os instrumentos típicos inclúen a guitarra, a bandurria, as castañolas, a pandeireta, o tambor e a gaita, entre outros.
A bandurria é un instrumento de corda pulsada moi característico da música tradicional española. Trátase dunha especie de laúde ou lira, con un corpo en forma de pera e cabeza invertida. Produce un son suave e melódico.
A música tradicional do Reino Unido é unha forma de música que forma parte da cultura británica desde hai moitos anos. Transmítese de xeración en xeración e adoita contar historias sobre a vida cotiá, lendas ou eventos históricos importantes.
Dous instrumentos moi importantes na música tradicional inglesa son o pipe e o tabor:
O pipe é un tipo de frauta pequena que se toca soprando aire dentro dela. É como unha frauta pero máis curta e adoita usarse para tocar melodías alegres.
O tabor é un tambor pequeno que se golpea cunha baqueta ou coa man. Adoita tocarse xunto co pipe para facer música rítmica e animada.
A música tradicional sueca é unha parte importante da cultura de Suecia e conecta ás persoas coa súa historia e cultura. Os instrumentos típicos son a nickelharpa, a säckpipa e a frauta de madeira, entre outros.
A nyckelharpa é un instrumento tradicional sueco que pertence á familia dos instrumentos de corda fregada, similar ao violín. O seu nome significa "arpa de teclas" en sueco.
A música tradicional dos pobos aborixes australianos amosa unha gran diversidade. Esta música tradicional está moi ligada á conexión espiritual coa terra e a natureza, e transmítese oralmente de xeración en xeración. Acompaña rituais, cerimonias e danzas fundamentais na cultura aborixe. Cada rexión indíxena ten os seus propios estilos musicais. Artistas contemporáneos lograron preservar e difundir internacionalmente estas tradicións ancestrais.
Un dos seus instrumentos característicos é o didgeridoo, un tubo de madeira que produce un son grave e resoante.
A música exipcia é unha forma tradicional de música folclórica alegre e animada, con ritmos distintivos que convidan ao baile. Esta música transmitiuse de xeración en xeración e é unha parte importante da cultura exipcia. Os temas das cancións falan sobre a vida cotiá, o amor e as tradicións do pobo exipcio.
Un instrumento tradicional da música exipcia é o Mijwiz. É un tipo de frauta dobre que consiste en dous tubos de bambú ou cana unidos xuntos. Tócase soprando aire en ambos extremos e producindo sons distintivos e engade un son distintivo e festivo ás celebracións e reunións.
A música de Irán é moi antiga e variada, con melodías e ritmos únicos. Combina música tradicional e moderna, tocada en festivais e celebracións.
O qanun é un instrumento trapezoidal con moitas cordas, que se tocan cos dedos usando dedais. Produce un son fermoso e é esencial na música iraniana, tanto en cancións tradicionais como modernas.
O qanun é moi importante para a cultura iraniana e tócase en eventos especiais, axudando a manter viva a tradición musical do país.
A música tradicional turca é unha parte esencial da rica herdanza cultural de Turquía. Combina elementos de varias culturas, incluíndo a persa, a árabe e a bizantina, creando un estilo único e diverso.
Un dos instrumentos característicos e máis importantes na música tradicional turca é o saz, tamén coñecido como bağlama, é un instrumento de corda pertencente á familia dos laúdes.
O saz ten un corpo en forma de pera, un mastro longo e trastes móbiles, o que permite unha gran variedade de tons. Ten de 7 a 9 cordas, agrupadas en coros (conxuntos de cordas), que se tocan xuntas. Son de metal e tócanse co uso dun plectro ou coa man, dependendo do estilo musical.
