Son diversos os eventos históricos que permitiron a evolución e o coñecemento actual sobre a fotosíntese, dende Teophrasto (372-287 a. C.) que xa efectuaba ensaios sobre nutrición vexetal, ou Aristóteles  (384-322 a. C) que desenrolou a teoría do humus para explicar a nutrición vexetal, onde as plantas tiñan nas raíces unha especie de bocas por onde ingresarían os alimentos ata a actualidade, onde sabemos xa como se desenrola todo proceso no ámbito molecular, transcurriron moitos séculos de investigación.

As plantas son como xa vimos, seres autótrofos, fabrican materia orgánica (biomoléculas orgánicas coma glícidos, lípidos, proteínas e ácidos nucleicos) a partires da inorgánica (auga, CO₂ e sales minerais). Ademais xeran osíxeno que se libera ao exterior.

Este proceso é a fotosíntese, e para que se leve a cabo é fundamental a luz do sol.

Só realizan a fotosíntese as zonas verdes das follas e talos, pois teñen no seu interior cloroplastos con clorofila, un pigmento que absorbe a luz.

O proceso inverso á fotosíntese é a respiración celular. Ten lugar tanto en seres autótrofos coma heterótrofos, xa que é o proceso no que as células "queiman" substancias orgánicas (no exemplo da imaxe inferior é a glicosa) coa axuda do osíxeno para producir a nerexía necesaria para realizar as súas funcións vitais. Como refugallo libérase dióxido de carbono e auga.