A arbitrariedade do código

  Un caso curioso de cambio de código é a creación de códigos secretos, malia que, con certo esforzo, a maioría son doadamente descifrables. Ao longo da historia temos moitos exemplos de creación de códigos que perseguen seren indescifrables para os alleos ao grupo que os crea. Velaquí algúns procedementos empregados:

Xullo César empregaba nas súas mensaxes secretas un abecedario encriptado; para a súa lectura debíase mover cada letra un determinado número á esquerda ou á dereita (o que o descifrador precisaba era saber ese número). ¿Sabes onde adoitaban levar os soldados ese código? Pois tatuado na cabeza afeitada. Cando o pelo medraba, ficaba invisíbel.

María de Escocia incriminouse ao encriptar un texto no que daba ideas sobre como matar a Isabel de Inglaterra, dentro dun complot con outros países católicos. As mensaxes escondíaas na billa dos barrís de cervexa que lle facían chegar os seus compinches. As mensaxes foron descubertas e descifradas, polo que foi condenada a morte.

Se a necesidade de encriptar as mensaxes é antiga, o desexo de desencriptalas é paralelo. Na idade moderna deseñáronse procedementos e máquinas con tal fin. Leon Batista Alberti foi o humanista creador do disco dobre para desencriptar.