O pobo minoico
A civilización comezou en Europa ao redor do 2200 a.C., co desenvolvemento da vida urbana na illa mediterránea de Creta. Esta gran illa puido estar habitada xa no 6000 a.C. por colonos procedentes de Anatolia (a actual Turquía). Durante miles de anos, a vida cretense centrouse en aldeas e outros pequenos asentamentos.
Cara ao 2200 a.C., os habitantes de Creta, coñecidos como minoicos, realizaron importantes avances. Crearon un sistema agrícola que se baseaba na produción de dous cultivos: olivas e uvas. Aínda que tamén cultivaban cereais, este sistema de dous cultivos cambiou radicalmente a vida dos cretenses. A abundancia de alimentos creaba excedentes, o que facía crecer a poboación da illa. Necesitábanse menos agricultores para manter a subministración de alimentos, o que permitía a outros dedicarse a tarefas como a metalurxia, o tecido e a olería. Os oleiros crearon bocois para almacenar grandes cantidades de aceite de oliva e viño. Os mariñeiros minoicos comerciaban con estes produtos por todo o Mediterráneo.
A cambio do seu aceite de oliva e o seu viño, os minoicos importaban materiais que non tiñan na súa illa, como o ouro exipcio, o estaño persa e o marfil sirio.
Os primeiros barcos minoicos eran arrastrados polo mar por ata 30 remeiros. Cara ao ano 2000 a. C., os minoicos navegaban en barcos con varios mastros que levaban grandes velas cadradas. Estas embarcacións dirixíanse desde a popa con grandes temóns ou remos. Estes mariñeiros non só comerciaban, senón que tamén pescaban nas augas do Mediterráneo con arpóns de tres puntas e con redes lastradas.
O mundo creado polos minoicos era xeralmente pacífico. Lonxe da interferencia dos forasteiros na súa remota illa, os minoicos non erixiron murallas defensivas ao redor das súas cidades. Como hábiles mariñeiros, os minoicos desenvolveron, quizais, a primeira armada da historia, que protexía dos piratas aos habitantes da illa.
A vida na Creta minoica centrábase en cidades como Cnossos. Como a maior cidade da illa, Cnossos contaba cunha poboación de 20.000 persoas. Tamén era o centro do goberno.
Dominando Cnossos había un gran palacio. Esta casa de cinco pisos do gobernante minoico contaba con máis de 250 habitacións, coloridos murais (paredes pintadas), fontanería interior, inodoros con cisterna e auga corrente. O gran número de habitacións e o enmarañado do seu deseño foron, sen dúbida, a inspiración mítica do famoso labirinto de Creta, onde vivía o Minotauro, como temos vista na lectura que abría esta unidade.
As pinturas do palacio de Cnossos revelan escenas da vida en Creta. Os minoicos parecen ser un pobo alegre que amaba os xogos e os deportes. A súa relixión era alegre. Os seus deuses eran na súa maioría mulleres que, do mesmo xeito que as súas sacerdotisas, eran representadas con traxes impresionantes e elaborados. Devanditos vestidos incluían saias acampanadas, escotes expostos, cores brillantes e atrevidas deseños en zigzag.
Os minoicos adoraban ás súas deusas bailando, loitando e facendo acrobacias, incluído o perigoso ritual do salto do touro.
Nesta actividade participaban homes e mulleres valentes que, vestindo só taparrabos, daban pinchagatos sobre os touros ao turrar. Estes toureiros, do mesmo xeito que os loitadores e boxeadores, competían nos xogos para honrar ás súas deidades minoicas.
Finalmente, a erupción do volcán de Tera, en 1450 a.C e o maremoto posterior acabaron con esta civilización mariñeira.