Saturno devorando ao seu fillo

 

A continuación os propoño un bo exemplo dunha obra de arte con tema mitolóxico. Se trata da obra "Saturno devorando ao seu fillo" realizada por Francisco de Goya.

"HABÍA SABIDO POR GEA Y URANO ESTRELLADO / QUE SU DESTINO ERA SER VENCIDO POR EL PROPIO HIJO / TAMBIÉN PODEROSO POR VOLUNTAD DEL GRAN ZEUS / POR ELLO HACÍA GUAR´DIA NO CIEGA, SINO SIEMPRE VIGILANTE / ENGULLÍA A SUS PROPIOS HIJOS Y UN  DOLOR CRUEL ATENAZABA A REA"

                                                                                                                                                                                                                      (HESÍODO, TEOGONÍA, 463-467)

SATURNO DEVORANDO AO SEU FILLO

(FRANCISCO DE GOYA Y LUCIENTES)

FICHA TÉCNICA: A Obra que imos comentar titúlase "Saturno devorando aos seus fillos", pintura entre 1820 e 1823 por Francisco de Goya na planta baixa da súa casa coñecida como "a Quinta do xordo". A técnica utilizada por Goya é óleo a secco, é dicir óleo sobre a parede, traspasada posteriormente a lenzo para a súa exposición no Museo do Prado.

ANÁLISE E COMENTARIO: Segundo a mitoloxía, o deus Saturno ou Cronos debía eliminar a todos os seus fillos para evitar que o destronasen. Así, cando nacían da súa muller, Cibeles, el directamente comíallos. Con todo, a súa muller, tras naces Júpiter e juno, tan só mostroulle ao pai a segunda pondo en lugar de Júpiter unha pedra que vestiu en forma de boneca. Saturno, persuadido polo engano, comeuse as pedras mentres que Cibeles fixo criar secretamente a Júpier na illa de Creta.Finalmente, cumpríndose a profecía Júpiter destronou ao seu pai converténdose no pai dos deuses.

De fondo negro, represéntanos de corpo enteiro a un personaxe esvaecido, cuxa deformidade é evidente e que produce moito máis dramatismo na escena. Así, outro elemento que representa dita crueldade é que apenas é debuxo, senón unha simple mancha que salgue da nada escura.Goya representa ao deus como un verdadeiro monstro, cuns ollos saltones e atormentados, tolos de ira. Así, representa ao tempo como un animal inexplicable que nos devora. Sería unha imaxe do tempo melancólica por parte de Goya, que xa maior, representa a súa nostalxia do tempo pasado.Trátase dunha pintura moi cruel, chea de dramatismo, sobre todo visto en dous puntos: a boca do deus desgarrando a carne do seu propio fillo e a mancha de cor representada o sangue. Esta última é verdadeiramente desconcertante, xa que é unha simple mancha, sen debuxo, resaltando o carácter espontáneo.

Goya nestas Obras móstrase como un pintor revolucionario, que prescinde do debuxo que é substituído por grandes manchas de pintura. As formas mostruosas de bruxas e monstros, como o da Obra que estamos comentamos, mostra a visión máis escura do Ser Humano. Visión que se acentúa en Goya co paso dos anos, froito da súa xordeira que o aisla do mundo e da súa experiencia durante a Guerra da Independencia contra os franceses.

CONCLUSIÓN: As chamadas "pinturas negras" de Goya, non só polas tonalidades escuras dominantes senón pola temática elixida polo autor, móstrannos por unha banda a un pintor revolucionario que se afasta de calquera academicismo e, doutra banda, preséntasenos como unha persoa cunha visión tremendamente pesimista do Ser Humano. Esta etapa considérase precursora en case un século do movemento expresionista que se dará nos primeiros anos do século XX.