PRINCIPAL

Saltar navegación

4- Actividades de conversa

As interxeccións e as onomatopeas

A intención do exercicio é que crees un texto expresivo, con predominio de interxeccións, onomatopeas, ruídos e secuencias de ritmo áxil. Imaxina que é-lo debuxante da escena que che ofrecemos e que representa a terrible batalla mantida entre estes seres ou monstros. Relátalle a batalla ao teu compañeiro/a de xeito que a el lle pareza "auténtica".

monstros de cores pelexando

O ton interrogativo

escuter

Simulade que ti es un cliente interesado en mercar esta motocicleta e o teu compañeiro/a o vendedor. Efectúa todas as preguntas precisas antes de pecha-la venda.

Trátase dunha conversa formal, polo que deberías empregar os tratamentos de respecto (Vostede, verbos en 3ª persoa singular) e un léxico formal e técnico, do tipo: podería..., por favor, importaríalle..., buxía, carburante, guiador, prezo, etc.

 

Escolle unha destas fotografías e inventa unha historia con ela na que ti sexas protagonista. Cóntalla ao teu compañeiro/a e mantede unha conversa respecto a ela.

1

posta de sol no mar

2

Mesa elegante disposta para o xantar

3

Tartaruga coa boca aberta

Diálogos encadeados.

Por parellas improvísase un diálogo oral co requisito de que cada un ten que apoiarse nalgunha palabra ou nalgún elemento da frase que acaba de pronunciar o compañeiro. O alumno A comeza intervindo libremente (ex. "Vin unha película de medo"); o alumno B debe encadear (ex. "medo me dá que mo contes"), e así sucesivamente (A: "cóntocho porque"...). A primeira vez abondará con dez intervencións cada un. Con este exercicio preténdese que traballes o enxeño, a orixinalidade, a flexibilidade, a elaboración e o sentido do humor; en definitiva, que poñas a proba a túa capacidade de resposta.

"Teatro-foro"

Tres alumnos representan perante os compañeiros unha escena na que un cliente ou clienta solicita un servizo ou mercancía (un billete de metro, unha maleta, unha viaxe...); o vendedor/cobrador trata de maneira improcedente ao cliente, e, ante este feito, intervén un espectador da escena. Cando un compañeiro da aula diga "parade!" levántase e toca no ombreiro a quen queira substituir; a escea continúa desenvolvéndose até resolvela de xeito alternativo, sempre de xeito pacífico. Interveñen tantos alumnos como se precisen até substituir varias veces todos os personaxes.