O alumnado presenta aos seus compañeiros as súas procuras sobre Xogos e xoguetes e a súa historia en diapositivas.
Polo xeral un xoguete ten por obxectivo a recreación, así como a formación, a aprendizaxe, o desenvolvemento ou estimulación dos aspectos intelectual, psicolóxico, motriz e de convivencia social, entre outros. É nos nenos en que o xoguete é un concepto imprescindible e no que toma o seu máximo valor no contexto do desenvolvemento humano. A función do xoguete nos nenos é a de apoiar o desenvolvemento de múltiples aspectos tanto o físicos como psicolóxicos. A través do xoguete os nenos exploran, descobren, aprenden e interactúan con múltiples obxectos e problemas que forman unha parte importante do seu adecuado desenvolvemento como individuos.
É difícil determinar a orixe dos xoguetes. Coñecense obxectos atopados en escavacións de períodos prehistóricos e tamén en Exipto e no Imperio romano parece que os nenos se divertían con figuras de marfil, axóuxeres e carriños de cabalos con rodas. Nos seus primeiros pasos, o xoguete era artesanal e mesmo en ocasións eran os propios nenos quen os fabricaba, xeralmente buscando imitar obxectos da vida real. A revolución industrial deu un envorco na fabricación destes artefactos de diversión e a evolución da tecnoloxía permitiu crear obxectos cada vez máis parecidos ao mundo real. Na segunda metade do século XX, o desenvolvemento da tecnoloxía electrónica permitiu a invención de artefactos cada vez máis sofisticados.
Distínguense catro categorías de tipo de xogo a nivel psicolóxico e físico:
Xogo de exercicio: consisten en repetir unha acción co obxectivo de conseguir resultados inmediatos. Repetir accións como lanzar, golpear, manipular, saltar, etc... Contribúen ao desenvolvemento dos sentidos, e a motricidad grosa. Axudan a comprender a consecución da relación causa-efecto, a razoar e ao desenvolvemento do equilibrio. Adoitan fomentar a auto-superación pois con eles, canto máis se practica, mellores resultados obtéñense.
Xogo simbólico. Aquel que implica a representación dun obxecto por outro. É o tipo de xogo no que os xogadores atribúen toda clase de significacións, máis ou menos evidentes, aos obxectos; simulan acontecementos imaxinarios e interpretan escenas verosímiles por medio de roles e de personaxes ficticios ou reais. É o xogo de imitación aos adultos, xa sexa de situacións cotiás ou de personaxes de ficción. O desenvolvemento da linguaxe vai moi asociado a este tipo de xogos pois os nenos e nenas verbalizan continuamente mentres os realizan. Favorecen a imaxinación e a creatividade.
Xogo de ensamblaxe. Consiste en combinar, construír, dispoñer e montar varios elementos para formar un todo. Contribúen fundamentalmente a aumentar a motricidad fina, a coordinación ollo-mano, o razoamento, a organización espacial, a atención, a reflexión, e a capacidade de interpretar instrucións. Adoitan favorecer tamén a autoestima polo afán de auto superación ao ter que completar un reto.
Xogo de regras. Aqueles nos que existen unha serie de instrucións ou normas que os xogadores deben coñecer e respectar para conseguir o obxectivo previsto. Son fundamentais como elementos socializadores xa que ensinan aos nenos/ as a gañar e perder, a respectar quendas e normas, e a considerar as opinións ou accións dos compañeiros de xogo. Favorecen o desenvolvemento da linguaxe, a memoria, o razoamento, a atención e a reflexión.
Mentres xogamos logramos varias experiencias como representar un rol, acadar un status dentro do grupo, sentir a sensación de destreza cando progresamos nas fases dun xogo, expoñernos de modo seguro a diferentes retos, canalizalos nosos impulsos, gozar dunhas “regras do xogo” acordadas ou aceptadas por todos os participantes.