Esta situación de aprendizaxe, basease no "Sport Education Model" ou Modelo de Educación Deportiva, de Daryl Siedentop (1994). Dito modelo pretende que o alumnado sexa máis culto, competente e entusiasta por e para o deporte; conseguindo mellorar non só os coñecementos deportivos, experimentándoos dun xeito máis autónomo e responsable, senón tamén, transmitindo valores sociais positivos.

Quérese levar ás clases de E.F. unha experiencia o máis real posible, de como funciona un equipo nunha competición de verdade, aprendendo o seu funcionamento interno e como se organiza a propia competición. Deste xeito, o alumnado vai ser máis competente no xogo; máis culto, coñecendo os rituais e valores do deporte; e máis entusiasta porque vai vivenciar outros roles dentro do deporte, como os de adestrador, árbitra ou encargada de campo.

Algúns dos grandes problemas que se soen atopar nas competicións son o exceso de agresividade no xogo e o pouco respecto aos rivais e aos árbitros. Por iso, hai que ensinar ao alumnado un modelo onde o importante sexa o equipo, e onde o respecto aos árbitros e aos rivais sexa algo fundamental para poder gozar do deporte de competición. 

Por todo iso proponse, a "Cooperation League", para facer fincapé na importancia do traballo cooperativo de equipo  e que funcione mellor: "Todas as persoas son importantes e necesarias dentro do equipo".

O sistema de puntuación desta liga mostra esta idea. Os puntos de equipo teñen moito máis valor que o resultado do propio partido. Tamén se puntúa o respecto ao xogo e aos rivais, é dicir, o Xogo Limpo ou Fair Play, seguindo os valores do Espírito Olímpico que se queren transmitir como a base para ser un bo deportista.

Unha experiencia positiva e respectuosa cos demais pode ser unha ferramenta máxica para aumentar o gozo da práctica deportiva e pode contribuír a redución da conflitividade nos recreos, nas clases de E.F. e, tamén, nas competicións oficiais do alumnado fóra do centro.