3-1- Vulgarismos

Apócope: consiste na supresión da vogal ou sílaba finais (caridá por cari­dade, virtú por virtude, verdá por verdade).

Metátese: consiste no cambio de lugar dunha consoante, habitualmente un r (probe por pobre, Calros por Carlos, Grabiel por Gabriel; crasto por castro, melro por merlo, crabito por cabri­to, bulra por burla, cadavre por cadáver...).

Rotacismo: consiste na realización como /r/ dun /s/ implosivo seguido de consoante sonora ou fricativa (derde por desde, derviar por desviar, lerma por lesma, derfilar por desfilar, dercender por descender...).
Reducións e vocalizacións de grupos consonánticos (coluna por colum­na, correto por correcto, repunante por repugnante, perfeuto por perfecto...).

Prótese: consiste en engadir unha vogal, habitualmente a-, no comezo dunha palabra: (amoto por moto, apresentar por presentar...). Ten en conta que hai formas normativas que historicamente son resultado dunha prótese vocálica (amora, apalpar, almofada). Ás veces, a norma considera igualmente válidas formas con prótese vocálica ou sen ela (arrodear / rodear).

Epéntese: consiste no engadido dunha vogal ou dunha consoante no interior dunha palabra. O máis común é o uso do i antihiático, entre dúas vogais pertencentes a sílabas distintas (soio por só -antigo soo-, lévaio por~levaino encheio por encheo, aldeia por aldea...); Pacios (na toponimia) por Pazos. Tamén é frecuente no encontro do artigo feminino cunha palabra iniciada por vogal a (a ialma por a alma, a iauga por a auga...).

Noutros casos introdúcese unha consoante (afilloga por filloa, astrucia por astucia...).

Anaptixe: é unha variante da epéntese consistente na intercalación dunha vogal no interior dun grupo consonántico (garavata por gravata, ademi­rar por admirar, adiquirir por adquirir, moricego por morcego, Ingalaterra por Inglaterra...).

Paragoxe: consiste na aparición dunha vogal ao final da palabra : e: mullere por muller, tere por ter, ninguenhe por ninguén, eue por eu... ou i: verdai, mamai.

Síncopa: consiste na supresión dunha vogal no interior da palabra (dreita por dereita, espri­to por espírito, espranza por esperanza, vran por verán, pra por para, arbre por árbore, grandismo por grandísimo...).

Aférese: é un fenómeno semellante á síncopa pero dáse en posición inicial (nemigo por inimigo, maxinar por imaxinar, tar por estar, tadullo por estadullo...).

Alteracións vocálicas en sílaba átona:

Disimilación: menistro por ministro, sasenta por sesenta, direito por dereito, rigueiro por regueiro, cireixa por cereixa, for­mento por fermento...

Harmonización vocálica: condanado por condenado,  anduriña por andoriña, fuciño por fociño...

Labialización: somana, lovar...