CALMA DE 6 A 8 (Manuel Antonio, De catro a catro)
14º poema do libro. Despois das intencións, o barco, a travesía, a contemplación, a soidade, o afogado, a garda, o peirao, o bar, a balada, o cartafol do vento, a canción, a estrela, vén agora o momento de calma.
Longo poema, dos máis longos, como longa e aburrida é a calma no mar aberto. Comeza aínda con sol, vén o solpor e tamén a noite. O navío (trasunto do poeta) está atado, parado porque non hai vento e desfaise do seu pasado. Tamén aquí aparece a idea de morte, do suicidio, do naufraxio existencial.
...NA XERFA esvara o Sol xerfa: superficie escumosa do mar próxima á costa, orixinada polo bater das ondas
tras das ausentes ondas oleaxe é un castelanismo. Non hai ondas, quietude
...As velas frouxas non hai vento, que inche as velas, hai calma, quietude
...póstumo rompeondas dos chuvascos póstumo: publicado despois da morte; rompeolas (castelán): quebra-mar, o muro que protexe o porto das fortes ondas
...cosen os farrapos con fíos de sol morno na queitude cosen os trapos vellos cos raios de sol; son varias as imaxes para coser no poemario
Ambiente diúrno (sol), quietude, calma despois da tormenta. Imaxes atrevidas.
...Unha gaivota ventrílocua ventrilocuo: que sabe falar se mover a boca; gaivota
peteirando no urro inmorredoiro cravando o peteiro, o bico no berro inmortal
que os afogados deixaron aboiando que os afogados deixaron flotando no mar
Identificando elementos sen relación lóxica chégase a unha imaxe visionaria, rompedora: a gaivota pon o peteiro no berro inmortal dos afogados
...O solpor fecharase chega a posta de sol
dentro do máis intacto disco recolle a luz
......As nosas pipas atentas de novo o fumar en pipa no tempo de descanso, de lecer
......acobadadas ao lecer personificación: as pipas asomadas ao descanso
......Un intre o vapor intruso vapor: barco a vapor; por iso é inesperado e se move de présa polo horixonte
coseu de présa a relinga do horizonte de novo a imaxe de coser, cando o barco se move; relinga: corda en que van colocadas as cortizas e chumbos na rede de pesca
Remata o día e outro barco pasa rápido polo horizonte
...Alén do mundo alén: máis alá
está o castelo de proa castelo de proa: parte alta da cuberta superior do barco
...Hai un mariñeiro vello son continuas as referencias ao mariñeiro, agora o vello, o que pasou por todo
que vén de volta de tódolos naufraxios que pasou por todas as peripecias
...E trae o fío das aventuras coñece, pode seguir o fío o argumento
...........................-non se sabe o remate- están sen acabar
que as dársenas estantías dársena (castelán): peirao; a terra; estantías: estáticas
viron evadirse a bordo das bric-barcas bric-barca: bergantín que ademais dos dous mastros leva un pequeno na popa
..................-O capitán Pardeiro nome propio descoñecido, dos escasos do poemario
..................non afogou
.................."Perdeuse" canda o bergantín- bergantín: veleiro de dous mastros con velas cuadrangulares
O naufraxio, a morte
...Axustouse a sordina sordina: dispositivo para diminuír a sonoridade dun insturmento musical
...largacía coma unha nosa ollada largacía: extensa como a nosa ollada na mar
...a buguina do Mar buguina: aparello para sinais acústicos
...Tremela na mareta levián tremela: treme; mareta: movemento das ondas máis violento que a marusía; levián: leve
un remorso ou pesadelo o pesadelo, o sentimento negativo está sempre aí pairando
...O navío o eu
.........as mans trincadas trincadas: amarradas con cabos como as velas coa trinca; personificación do barco
...vai borrando cos pés o ronsel ronsel: a pegada que vai deixando o barco no mar
Vaise desfacendo do seu pasado
...Xa non virá o vento calma, non hai vento
porque a noite fechou tódalas portas ambiente xa de todo nocturno
........................-esa luz desvelada desvelada: esperta, que non consegue durmir
........................na fiestra da Lúa- só a luz da Lúa
...Ao bater a hora imprevista do relevo o toque inesperado da campá do cambio de garda
coseu as doas soltas de novo a imaxe de coser, agora as badaladas soltas da campá
do toque das Trindades toque das Trindades: tres veces ao día –seis da mañá, mediodía, seis da tarde–, para rezar o Angelus e lembra o misterio da Encarnación
...O ceo foise abuado e friorento abuado: pálido, sen cores
...Todo finou
..................Oh miragre!
......As mesmas estrelas repetición en todo o libro da palabra mesmo: queitude
...aínda están
...aínda están alí. un dos poucos versos parlelísticos para reforzar a idea da quietude: nada se move
Anáfora para reforzar a idea de estatismo
Todo segue exactamente igual que ao principio, é como se fose un soño.
Se queres ver o poema en éuskaro, abre aquí
Trazos da poética máis tradicional: |
Trazos máis vangardistas: |
Anxo González Guerra e Vitoria Ogando Valcárcel
Véxase agora o poema de Manuel Antonio:
CALMA DE 6 A 8 ...NA XERFA esvara o Sol ......Unha gavota ventrílocua ...O solpor fecharase ...Alén do mundo ...Axustouse a xordina ...Xa non virá o vento ...Todo finou |
Todos os poemas están perfectamente explicados por Manuel Castelao en Manoel-Antonio De catro a catro, Laiovento, 2010
