Normalmente os países desenvolvidos ou en proceso de desenvolvemento importan, ademais de produtos elaborados, materias primas e recursos enerxéticos (petróleo, gas natural …), mentres que exportan produtos e servizos relacionados coa innovación tecnolóxica, transporte e comunicacións, ademais de produtos elaborados. Pola súa parte, os países mais pobres exportan materias primas e recursos enerxéticos (petróleo, gas natural …), mentres que importan produtos elaborados dos países máis desenvolvidos. Temos así un desigual reparto no comercio internacional, tanto polo volume, características, prezos e control das mercadorías. Un exemplo: Pensemos nun país que ten recursos naturais (minerais, petróleo ou gas natural …) pero non ten as infraestruturas e a tecnoloxía necesaria para a extracción e distribución deses produtos. Quen acaba dominando a situación? Os países máis desenvolvidos, que a través das grandes empresas multinacionais dominan a extracción e distribución de moitas materias primas no mundo. Un dos casos máis graves está localizado na República Democrática do Congo, na que levan máis de 20 anos , desde 1998, coa coñecida como Guerra do Coltán, polo control na explotación deste mineral. Sen o coltán o teu móbil ou ordenador non funcionaría. O Congo ten o 80% do coltán do mundo.Outro exemplo: O comercio mundial está regulado pola Organización Mundial do Comercio (OMC) O seu fin é chegar a tratados e establecer normas internacionais. Non está mal: chegar a acordos xustos sobre o comercio global. Pero para chega a estes acordos hai reunións de expertos/as dos distintos países (varias ao día… unhas 3.000 ao ano!) Xapón ten na OMC 25 expertas/os, Bangladesh só 1 e 29 dos países máis pobres…ningunha!! Pregunta: Que países están en disposición de defender mellor os seus intereses?