O Xuizo de Paris
O Xuízo de Paris
As vodas eran motivo de grandes festas na época clásica, tanto para os mortais como para os deuses. Todo o mundo estaba convidado e non convidar a alguén significaba que esa persoa non era importante. Cando se celebrou a voda do rei Peleo e da ninfa Tetis, a última persoa a quen os deuses olímpicos desexaban ver nela era a Eris , deusa da discordia. Cando Eris decatouse de que non ía ser convidada a esa voda, urdió un plan que causaría un gran trastorno na festa.
Esperou ata que a voda estivese o suficientemente avanzada e entón fixo a súa aparición; arroxou aos pés dos convidados unha mazá de ouro cunha inscrición gravada nela que dicía “á máis bela”. Nese momento tres deusas, Hera, Afrodita e Atenea dispuxéronse a facerse co cobizado presente. En vista de que ningunha conseguía facerse coa mazá, decidiron que Zeus actuase de árbitro e resolvese o asunto. Con sabedoría, o rei dos deuses decidiu que o mellor era manterse neutral e permanecer como un simple observador imparcial.
Zeus encargou a Hermes que guiase ás deusas xunto a Paris, príncipe de Troia, para que fose el o encargado de decidir a quen había que entregar a mazá. Paris era un novo príncipe que de pequeno fora exposto á morte nas ladeiras do monte Ida, por mor dunha profecía que aseguraba que o seguinte neno de sangue real que nacese sería a orixe da caída de Troia –a súa nai, antes de nacer el, soñara que daba a luz a un facho que queimaba toda a cidade, soño premonitorio da ruína de Troia. Con todo, Paris non morrera e, sen que o seu verdadeiro pai decatásese, foi criado por un pastor coma se fose o seu propio fillo.
O tres deusas presentáronse ante Paris espidas: Hera prometeulle a soberanía sobre Asia, Atenea a gloria en todos os combates; e Afrodita o amor da máis bela das mulleres, Helena, a esposa de Menelao, rei de Esparta. Paris ofreceu a mazá a esta última deusa. Así, Afrodita protexeuno e permitiulle raptar a Helena. Desta maneira comezaba a guerra de Troia. Celosas por non ser escollidas, Hera e Afrodita mostraron rancor cara a Paris durante o trascurso da guerra protexendo aos gregos fronte aos troyanos.
Durante a guerra Paris matou a numerosos gregos, entre eles ao famoso Aquiles, pero el tamén foi ferido por unha frecha de Filotectes e pereceu pouco despois.
A iconografía do Xuízo de Paris terá escaso desenvolvemento na arte clásica, con todo, durante a época moderna alcanzará certo auxe na pintura.
O Xuízo de Paris
Xuízo de Paris. Pedro Pablo Rubens. S. XVII. Museo do Prado
Xuízo de Paris. Pedro Pablo Rubens. S. XVI. National Gallery
Xuízo de Paris. Pedro Pablo Rubens. S. XVI. National Gallery
Xuízo de Paris. Lucas Cranach o vello. S. XVI. Royal Collection
Xuízo de Paris. Anselm Feuerbach. S. XIX. Kunsthalle Hamburg
Xuízo de Paris. Antoine Watteau. S. XVIII. Museo Louvre
Xuízo de Paris. Enrique Simonet Lombardo. s. XX. Museo de Malaga
Xuízo de Paris. Raphael Mengs. S. XVIII. Museo Hermitage
Xuízo de Paris. Henryk Siemiradzki. S. XIX. National Museum in Warsaw.
Xuízo de Paris. Sandro Botticelli. 1483-1485
Xuízo de Paris. Adolf Mucha. 1895
Xuízo de Paris. Paul Gaugin. 1902. National Gallery of Prague
Xuízo de Paris. Auguste Renoir. 1908-1910. Hiroshima Museum of Art
Xuízo de Paris. Mosaico romano. S. II d.d.C
Xuízo de Paris. O panel dos Argonautas.1480. Harvard Art Museums, Massachusetts
Xuízo de Paris. Autor descoñecido. 1430
Xuízo de Paris. William Blake. 806-17. The British Museum, Londres.
Margret Eicher. O Xuízo de Paris, (tapiz) 2002. Colección privada.
O Museo del Prado conserva unha interesante obra do pintor Pedro Pablo Rubens na que se representa o tema do Xuízo de Paris.
No documental que incorporamos a continuación podemos facer un percorrido pola obra deste cadro e as súas características estéticas.
Traballando coa Arte
O Xuízo de Paris aparece na obra de moitos pintores de todas as épocas da Historia da Arte: Rubens, Carraci, Cranach, Rafael, Renoir... (entre otros moitos); busca algunha pintura que non aparezca na galería de imáxenes e responde as seguintes cuestións:
a). Título da Obra:
b). Época:
c). Ano:
d). Vida do artista:
e). Outras obras mitolóxicas: