O Xuizo de Paris

O Xuízo de Paris

 

As vodas eran motivo de grandes festas na época clásica, tanto para os mortais como para os deuses. Todo o mundo estaba convidado e non convidar a alguén significaba que esa persoa non era importante. Cando se celebrou a voda do rei Peleo e da ninfa Tetis, a última persoa a quen os deuses olímpicos desexaban ver nela era a Eris , deusa da discordia. Cando Eris decatouse de que non ía ser convidada a esa voda, urdió un plan que causaría un gran trastorno na festa. 

Esperou ata que a voda estivese o suficientemente avanzada e entón fixo a súa aparición; arroxou aos pés dos convidados unha mazá de ouro cunha inscrición gravada nela que dicía “á máis bela”. Nese momento tres deusas, Hera, Afrodita e Atenea dispuxéronse a facerse co cobizado presente. En vista de que ningunha conseguía facerse coa mazá, decidiron que Zeus actuase de árbitro e resolvese o asunto. Con sabedoría, o rei dos deuses decidiu que o mellor era manterse neutral e permanecer como un simple observador imparcial.

Zeus encargou a Hermes que guiase ás deusas xunto a Paris, príncipe de Troia, para que fose el o encargado de decidir a quen había que entregar a mazá. Paris era un novo príncipe que de pequeno fora exposto á morte nas ladeiras do monte Ida, por mor dunha profecía que aseguraba que o seguinte neno de sangue real que nacese sería a orixe da caída de Troia –a súa nai, antes de nacer el, soñara que daba a luz a un facho que queimaba toda a cidade, soño premonitorio da ruína de Troia. Con todo, Paris non morrera e, sen que o seu verdadeiro pai decatásese, foi criado por un pastor coma se fose o seu propio fillo. 

O tres deusas presentáronse ante Paris espidas: Hera prometeulle a soberanía sobre Asia, Atenea a gloria en todos os combates; e Afrodita o amor da máis bela das mulleres, Helena, a esposa de Menelao, rei de Esparta. Paris ofreceu a mazá a esta última deusa. Así, Afrodita protexeuno e permitiulle raptar a Helena. Desta maneira comezaba a guerra de Troia. Celosas por non ser escollidas, Hera e Afrodita mostraron rancor cara a Paris durante o trascurso da guerra protexendo aos gregos fronte aos troyanos.

Durante a guerra Paris matou a numerosos gregos, entre eles ao famoso Aquiles, pero el tamén foi ferido por unha frecha de Filotectes e pereceu pouco despois.

A iconografía do Xuízo de Paris terá escaso desenvolvemento na arte clásica, con todo, durante a época moderna alcanzará certo auxe na pintura.

 

O Museo del Prado conserva unha interesante obra do pintor Pedro Pablo Rubens na que se representa o tema do Xuízo de Paris. 

No documental que incorporamos a continuación podemos facer un percorrido pola obra deste cadro e as súas características estéticas. 

Traballando coa Arte

O Xuízo de Paris aparece na obra de moitos pintores de todas as épocas da Historia da Arte: Rubens, Carraci, Cranach, Rafael, Renoir... (entre otros moitos); busca algunha pintura que non aparezca na galería de imáxenes e responde as seguintes cuestións:

a). Título da Obra:

b). Época:

c). Ano:

d). Vida do artista:

e). Outras obras mitolóxicas: 

Obra publicada con Licencia Creative Commons Reconocimiento Compartir igual 4.0